Nowy czynnik prognostyczny niepłodności
Podczas owulacji oocyty ssaków zatrzymują się na etapie metafazy II i mogą przejść do kolejnego etapu dopiero po zapłodnieniu przez plemnik. Liczne dane uzyskane w ciągu ostatnich kilku lat potwierdzają znaczenie białka swoistego dla plemników, fosfolipazy C ζ (PLCζ), w aktywacji oocytu. Wprawdzie wiele przypadków niepłodności męskiej można leczyć poprzez wprowadzenie plemnika do cytoplazmy komórki jajowej, lecz przy niedoborze PLCζ to podejście jest nieskuteczne. Rekombinowane białko PLCζ może stanowić bezpieczną metodę leczenia niepłodności męskiej, lecz brakuje informacji o jego oddziaływaniach z czynnikami w oocycie, od których zależy jego działanie. Naukowcy z finansowanego przez UE projektu OOCYTE ACTIVATION (Oocyte activation and human infertility: Identification and characterisation of a critical oocyte-borne receptor and effects of laboratory procedures upon key proteins involved in oocyte activation) postanowili sprawdzić wzorce występowania i rozmieszczenia PLCζ w plemniku człowieka. W tym celu analizowali próbki nasienia od płodnych i niepłodnych mężczyzn. Stwierdzili, że wzorce występowania i rozmieszczenia PLCζ w plemniku po wstrzyknięciu do oocytu korelują ze wskaźnikiem zapłodnień. Te wyniki sugerują, że PLCζ może być użytecznym markerem prognostycznym w określonych przypadkach niepłodności męskiej. Na wzorce lokalizacji ekspresji PLCζ wydaje się mieć wpływ uszkodzenie jatrogenne, lecz, co ciekawe, nie wiek pacjenta. Łącznie, uzyskane informacje można wdrożyć do rozpoznania niepłodności idiopatycznej i wykorzystać do opracowania nowych strategii leczenia niedoboru PLCζ. Jako że jedna na siedem par cierpi na niepłodność, wyniki tego projektu mają duże znaczenie społeczno-ekonomiczne.
Słowa kluczowe
Czynnik prognostyczny, płodność, oocyt, plemnik, fosfolipaza C ζ, zapłodnienie
