Czynniki wpływające na rozwój chłoniaka z limfocytów B
Chłoniak rozlany z dużych komórek typu B (DLBCL) jest najczęstszym chłoniakiem pochodzących z OR u dorosłych. Cechuje go heterogenność kliniczna pod względem wskaźników przeżycia i odpowiedzi na leczenie. Limfocyty B z DLBCL wykazują zaburzenia ekspresji czynnika transkrypcyjnego Forkhead box-P1 (FOXP1), co dodatkowo przyczynia się do zaburzeń w obrazie klinicznym DLBCL i oporności na leczenie. Dlatego też poznanie molekularnych konsekwencji deregulacji FOXP1 w przebiegu DLBCL jest niezbędne do właściwej stratyfikacji pacjentów i prawidłowej diagnozy. Głównym celem finansowanego przez UE projektu LYMFOXP1 (Role of the transcription factor FOXP1 in B cell function and lymphomagenesis) było zbadanie roli FOXP1 jako regulatora transkrypcji w dojrzałych limfocytach B oraz w procesie powstawania chłoniaka. Naukowcy zamierzali zidentyfikować nowe cele transkrypcyjne deregulacji FOXP1 w limfocytach B oraz opracować na tej podstawie nowe strategie leczenia. Szczególny nacisk położono na hiperaktywację NF-kB i nie w pełni poznane mechanizmy nasilającej się niestabilności genomicznej w komórkach DLBCL. Aby móc je zbadać, naukowcy wyhodowali myszy z wybranymi zmianami genetycznymi, które często wykrywa się w DLBCL u człowieka. Przeprowadzono analizę przeżycia oraz charakterystykę molekularną i genetyczną komórek nowotworowych. Wyniki porównano do danych genetycznych i epigenetycznych uzyskanych z badań na próbkach od pacjentów. Stwierdzono, że mysz z FOXP1-dodatnim DLBCL stanowi użyteczny model do badań przedklinicznych, pozwalający lepiej wyjaśnić patofizjologię powstawania chłoniaka z limfocytów B. Na tym modelu badacze zidentyfikowali nowe biomarkery i różne szlaki ulegające deregulacji w przebiegu DLBCL, które można będzie wykorzystać w terapii. Ponadto wiedza o roli FOXP1 w powstawaniu niestabilności genomicznej otwiera nowe możliwości dla badań i strategii leczenia.
Słowa kluczowe
Chłoniak z limfocytów B, FOXP1, LYMFOXP1, NF-kB, niestabilność genomiczna
