Przemyślane praktyki i strategie wspierające mechanizmy przeciwdziałania gentryfikacji w miastach na południu Europy
W miastach SEC obserwujemy obecnie rozwój praktyk z zakresu zapobiegania gentryfikacji. Jednak podejmowane działania wydają się mieć charakter fragmentaryczny – brak jest systematycznej wiedzy o ich potencjale i możliwościach przeciwdziałania nierównościom w przestrzeni miejskiej. Z tego powodu w ramach finansowanego ze środków UE projektu AGAPE (Exploring anti-gentrification practices and policies in southern European cities) poddano analizie oraz porównano ze sobą proces kształtowania się praktyk antygentryfikacyjnych w Atenach, Madrycie i Rzymie. Partnerzy projektu przyjrzeli się teorii oporu antygentryfikacyjnego pod kątem zrozumienia procesu kształtowania się praktyk antyeksmisyjnych, antyspekulacyjnych i antyprywatyzacyjnych w miastach SEC w czasie kryzysu gospodarczego po roku 2008. Różne formy wysiedlenia zostały dokładnie zbadane, a następnie umieszczone w kontekście politycznego i instytucjonalnego krajobrazu prawnego oraz budownictwa mieszkaniowego w miastach SEC. Co więcej, aby wzbogacić wiedzę z zakresu zapobiegania wysiedleniom, zespół biorący udział w projekcie AGAPE poddał analizie praktyki antygentryfikacyjne. Rezultaty badań wykorzystano do opracowania zestawu narzędzi antygentryfikacyjnych przeznaczonych dla decydentów i aktywistów. Zestaw został zaprezentowany podczas zamykających projekt warsztatów, które przyciągnęły szeroki krąg zainteresowanych, włączając w to osoby z platform eksmisyjnych i antyeksmisyjnych, decydentów i badaczy z dziedziny polityki mieszkaniowej, planistów, związki lokatorskie, aktywistów i organizacje sąsiedzkie. Wspólnie omówiono potencjał, a także ograniczenia ruchu i praktyk antygentryfikacyjnych w kontekście przeciwdziałania procesowi wydalania mieszkańców charakterystycznemu dla borykających się z trudną sytuacją gospodarczą miast SEC. Wyniki projektu AGAPE pomogą ukształtować nie tylko podejście władz miejskich do kwestii wysiedleń, lecz także ich instytucjonalną zdolność do rozwiązania wspomnianego problemu. Miasta na południu Europy będą mogły w bardziej skuteczny sposób podejmować działania na rzecz zapobiegania wysiedleniom i łagodzenia tego procesu wśród narastających obaw przed eksmisją oraz jej skutkami i kosztami społeczno-gospodarczymi.
