Obwody mózgowe do sterowania ruchem ramienia
MPC kontroluje ruchy naszych ramion, a przez to jest odpowiedzialna za nasze interakcje ze środowiskiem. Badania przeprowadzone na zwierzętach z rzędu ssaków naczelnych wykazały, że MPC składa się z różnych obszarów architektonicznych. Jednakże jest to jeden z najmniej scharakteryzowanych regionów mózgu, a dokładne oddziaływanie różnych obszarów na funkcje czuciowo-ruchowe pozostaje niejasne. Naukowcy z finansowanego przez UE projektu MIPFORACTION (Understanding the organisation of the medial parietal cortex: Sensorimotor integration for goal-directed behaviour) uwzględnili potrzebę lepszej charakteryzacji obszarów korowych odpowiedzialnych za koordynację specjalistycznych ruchów ramion. Ich celem było zbadanie kodowania w MPC w zakresie ruchów sięgania i przeanalizowanie, w jaki sposób informacje przekazywane przez różne zmysły wpływają na te ruchy. Projekt łączył nowoczesne metody fizjologiczne i anatomiczne obejmujące wstrzykiwanie znaczników (wspomagane przez MRI) i mapowanie reakcji sensorycznych (wzrokowych, somatosensorycznych). W celu zbadania funkcjonalności tego regionu mózgu naukowcy zarejestrowali elektryczną aktywność mózgu u małp przeszkolonych w zakresie sięgania do celów wizualnych i proprioceptywnych. Wyniki projektu wykazały, że obszary MPC tworzą połączenia z kilkoma obszarami mózgu w korze czołowej, skroniowej, limbicznej i lokalnych korach ciemieniowych. Wyniki badań potwierdziły również charakter asocjacyjny (ani całkowicie sensoryczny, ani motoryczny) MPC, wykazując brak powiązań z głównymi korami czuciowymi i brak reakcji czysto sensorycznych. Ponadto stwierdzono, że tylna część skroniowa zawiera obszary zdefiniowane pod względem histologicznym, z pewnymi zachodzącymi na siebie strukturami i funkcjami dotyczącymi łączności, co przyczyniło się do rozwinięcia teorii rozproszonego przetwarzania informacji. Wyniki projektu MIPFORACTION umożliwiły lepsze zrozumienie obszarów mózgu tworzących część środkową asocjacyjnego obszaru kory skroniowej i ich wpływu na zachowanie czuciowo-ruchowe. Ta wiedza umożliwia prowadzenie dalszych badań struktur komórkowych występujących w przypadku zaburzeń neurologicznych, w tym ataksji wzrokowej. Zrozumienie wpływu przyśrodkowych obszarów skroniowych na ruch pozwoli na precyzyjne umieszczenie urządzeń protetycznych i kontrolowanie sztucznych kończyn. Tego rodzaju badania mają na celu pomóc pacjentom cierpiącym na uszkodzenia mózgu lub choroby zwyrodnieniowe poprzez przywrócenie pewnego stopnia zdolności motorycznych.
