Molekularne podłoże sepsy
Sepsa, zwana również posocznicą, jest poważną chorobą, którą cechuje wystąpienie rozregulowanej, ogólnoustrojowej reakcji zapalnej i następującej w jej wyniku immunosupresji. Istnieje pilna potrzeba zrozumienia mechanizmów rozwoju sepsy zachodzących na poziomie molekularnym i komórkowym, ponieważ są one główną przyczyną zgonów pacjentów, u których doszło do zakażenia. Szacuje się, że w Unii Europejskiej występuje rocznie około 600 000 przypadków posocznicy, a ponad 150 000 z nich kończy się śmiercią chorego. Naukowcy biorący udział w finansowanej z funduszy unijnych inicjatywie MAVS (Role of the mitochondrial anti-viral signalling protein in sepsis) prześledzili proces powstawania ostrej reakcji zapalnej w przebiegu wywołanej na potrzeby badania sepsy w modelach mysich. Wstępne dane wykazały, że w rozwoju sepsy kluczową rolę odgrywa nowo odkryte mitochondrialne przeciwwirusowe białko sygnałowe (MAVS). Myszy z genetycznym brakiem białka MAVS zdawały się być chronione przed posocznicą. Jeden z zaangażowanych w realizację założeń projektu badaczy poddał analizie ostrą reakcję zapalną, wykorzystując w tym celu eksperymentalny mysi model sepsy. Celem badania było określenie roli białka MAVS w przebiegu sepsy wywołanej w warunkach laboratoryjnych przez zakażenie bakteryjne, a także opisanie oddziaływań wspomnianego białka z immunomodulacyjną cytokiną znaną pod nazwą interleukiny-27 (IL-27). Ponadto zespół badawczy przyjrzał się interakcjom pomiędzy kompleksami MAVS/IL-27 w obrębie kaskad krzepnięcia krwi w przebiegu posocznicy. Naukowcom udało się założyć i utrzymać kolonię rozrodczą myszy z genetycznym brakiem białka MAVS w laboratorium uczestniczącej w inicjatywie instytucji. Model sepsy wywołanej przez zakażenie wielodrobnoustrojowe stworzono przy pomocy uznanej procedury polegającej na podwiązaniu jelita ślepego i jego przekłuciu. Główne rezultaty projektu obejmowały szczegółową charakterystykę myszy z genetycznym brakiem MAVS, którą sporządzono przy pomocy najnowocześniejszych technik z dziedziny biologii molekularnej, immunologii i obrazowania. Osiągnięcia wspomnianej inicjatywy dostarczyły solidnych podstaw do prowadzenia dalszych eksperymentów mających na celu opracowanie nowych metod leczenia, które mogą okazać się skuteczne w walce z zagrażającą życiu sepsą. Co więcej, zorganizowano także szkolenie dla zaangażowanego w realizację projektu naukowca i poszerzono perspektywy jego kariery naukowej, zapewniając mu dostęp do zasobów wspierających pracę na stanowisku niezależnego badacza.
Słowa kluczowe
Sepsa, zakażenie, reakcja zapalna, MAVS, interleukina-27