Projekt ECOSTAR tworzy plan obniżania kosztów energii słonecznej
Projekt ECOSTAR utworzony w ramach Szóstego Programu Ramowego przygotował mapę rozwiązań, które sprawią, że energia słoneczna stanie się konkurencyjna. Powołano się jednocześnie na wyniki badań, które wykazały, iż koszty jej wytwarzania proponowanym sposobem mogą zostać obniżone z obecnej kwoty 15-20 centów/kWh do 5-7 centów/kWh. Energia słoneczna jest nieszkodliwa dla środowiska i nie wymaga korzystania z ograniczonych zasobów, takich jak olej czy węgiel. Może zostać wykorzystana do wytwarzania zasilania na żądanie, nawet po zachodzie słońca, o ile systemy koncentracji energii słonecznej (CSP) zostały odpowiednio połączone z systemami magazynowania energii termalnej. Niemniej jednak, obecne koszty wytwarzania energii słonecznej oznaczają, iż nie jest ona jeszcze konkurencyjnym rozwiązaniem dla energii uzyskiwanej z tradycyjnych elektrowni. Projekt ECOSTAR jest koordynowany przez Niemieckie Centrum Przestrzeni Powietrznej (DLR) i skupia partnerów z Francji, Izraela, Rosji, Hiszpanii i Szwajcarii. Oszacował w jaki sposób można byłoby obniżyć koszty tak, aby energia słoneczna stała się opłacalną alternatywą dla tradycyjnych technologii. Partnerom udało się ustalić jakie innowacje zredukowałyby koszty, obejmując elementy takie jak olej, sól, para, powietrze i anteny. Zanim jednak wiedze tę będzie można przełożyć na produkty i zastosowanie technologii energii słonecznej należy najpierw rozwiązać kilka innych kwestii. Kwestie te odnoszą się do działań badawczych, strategii i doskonałości, budowy rynku globalnego i ustalenia politycznych programów ramowych. 'Jeżeli przewidywane redukcje kosztów wywołane innowacjami technicznymi mają wykazać swój całkowity potencjał w ciągu następnych 15 lat, potrzebne jest zwiększenie działań na obszarze RTD [badania i rozwój technologiczny] w ramach Siódmego Programu Ramowego' stwierdza plan wykonania projektu. Istotna jest również zbieżność do pewnego stopnia strategii badawczych i celów, którym mają zamiar sprostać partnerzy ECOSTAR poprzez swoją mapę wytycznych. Kolejnym etapem musi być dopasowanie narodowych i przemysłowych założeń w taki sposób, aby osiągnąć najwyższy z możliwych wpływów przy wykorzystaniu ograniczonych zasobów. Ponadto do rozwoju energii słonecznej należałoby w większym stopniu zaangażować ekspertów także z innych sektorów. Poza tym szczególnie potrzebna jest specjalistyczna wiedza przedsiębiorstw specjalizujących się w szkle, reflektorach , lekkich strukturach oraz plastiku dla przestrzeni otwartych. Równie istotna jest pomoc ekspertów przemysłu chemicznego, przedsiębiorstw zajmujących się dużymi konstrukcjami, firm wyspecjalizowanych w produkcji masowej i logistyce, a także firm nadzoru technicznego. Wreszcie należałoby wdrożyć owe polityczne programy ramowe. Według mapy rozwiązań systemy badawcze energii odnawialnej powinny być dostosowane tak, by odpowiednio wpłynęły na uwagę poświęcaną w niewystarczającym dotąd stopniu energii słonecznej, a ramy prawne powinny być bardziej elastyczne, co pozwoli na hybrydowe operacje w systemach CSP.