Nowa platforma polaczy glosy kobiet-naukowcow z calej Europy
Wsparcie i pomoc dla kobiet pracujących w sektorze nauki nie jest szczególnie nowym zjawiskiem. W Europie istnieje wiele organizacji i sieci zajmujących się tym. Jednak jeśli głosy kobiet-naukowców mają być słyszane na poziomie europejskim, sieci te muszą pracować razem i prezentować swoje potrzeby i obserwacje w sposób zwięzły i skoordynowany. To właśnie ma robić Europejska Platforma Kobiet-Naukowców (EPWS). Jej zadaniem ma być zapewnienie powiązań strukturalnych między kobietami-naukowcami a osobami odpowiedzialnymi za tworzenie polityki. - Nastąpił postęp, ale wiele jeszcze pozostaje do zrobienia. Musimy być bardzo świadomi i stale poruszać ten temat [kobiet w nauce] oraz udzielać głosu kobietom-naukowcom - mówi sekretarz generalny EPWS, Maren Jochimsen. Mandat EPWS ma obejmować: - reprezentowanie z demokratycznej legitymacji i przy przejrzystych strukturach podejmowania decyzji kobiet-naukowców z Europy w dialogu z osobami decydującymi o polityce; - koordynowanie unijnych działań wspierających o wartości dodanej, skierowanych do kobiet-naukowców; - promowanie poznawania zagadnień związanych z płcią i włączanie ich do nauki, co obejmuje również przedstawianie sylwetek kobiet-naukowców; - łączenie sieci kobiet-naukowców i promowanie tworzenia sieci wśród kobiet-naukowców, zwłaszcza w Europie Środkowo-Wschodniej oraz w sektorze prywatnym. Zanim istniejące sieci będą mogły zostać połączone, te działające już w platformie muszą najpierw zorientować się w istniejącym stanie rzeczy. Głównym narzędziem będą kwestionariusze kierowane do rad badawczych w całej Europie oraz do istniejących sieci kobiet-naukowców. Oprócz ustalenia jakie sieci już istnieją, kwestionariusze mają również dostarczyć informacji o działalności każdej z sieci, ich zainteresowaniach oraz czego oczekiwałyby od platformy ogólnoeuropejskiej. Platforma będzie finansowana w ramach szóstego programu ramowego (6. PR) UE, ale tylko przez dwa lata. Dr Jochimsen uważa to finansowanie za "kapitał zalążkowy" i mówi, że o ostatecznym powodzeniu projektu będzie świadczyć utworzenie stałego organu, który po zakończeniu początkowego dwuletniego okresu zagwarantowanego finansowania będzie otrzymywał fundusze z wielu źródeł. Platforma została już utworzona zgodnie z belgijskim prawem jako organizacja typu non-profit, a jej główna siedziba znajduje się w Brukseli. Dr Jochimsen jest przekonana, że chociaż EPWS zlokalizowana jest w Brukseli, nie będzie sprawiała wrażenia odległej lub niedostępnej dla kobiet pracujących w laboratoriach całej Europy. Działając poprzez sieci członkowskie, platforma będzie miała ścisły kontakt z problemami dotyczącymi kobiet-naukowców. Z drugiej strony jej powodzenie zależy od tego, na ile obejmie swoim działaniem sieci członkowskie. Dr Jochimsen chciałaby, żeby platforma miała legitymację i charakter demokratyczny, ale zależy to od tego, na ile demokratyczne są same sieci i czy mają wybieranych przedstawicieli. Finansowanie unijne wskazuje, jak bardzo Komisji Europejskiej zależy na wspieraniu kobiet w sektorze nauki, uważa dr Jochimsen. - Myślę, że Komisja traktuje tę sprawę bardzo poważnie. Wyraża się to w przyznaniu pieniędzy zalążkowych dla platformy, jak również w liczbie zaproszeń wysyłanych na imprezy. Mam wrażenie, że głosy [kobiet-naukowców] są słyszane. Dr Jochimsen, zapytana czy EPWS przyjrzy się kwestii płac w nauce w kontekście ostatniego raportu stwierdzającego, że kobiety wciąż otrzymują niższe wynagrodzenie niż mężczyźni wykonujący taką samą pracę, potwierdziła, że jest to jedna z dziedzin, która zostanie zbadana przez platformę. Jednak jest to tylko jedna z kilku kwestii, dodała. Inne to m.in. stanowiska, na które mianuje się kobiety i ich dostęp do funduszy badawczych. - Kobiety-naukowcy mają wysokie kwalifikacje, natomiast czasami problemem jest umożliwienie im prowadzenia prac - powiedziała dr Jochimsen serwisowi CORDIS Wiadomości. Właśnie dlatego, zdaniem dr Jochimsen, sieci dla kobiet-naukowców są tak ważne. Wiele ogłoszeń o etatach badawczych nie ukazuje się publicznie, a szczegóły o nich przekazywane są w sieciach. Kobiety są często niedostatecznie reprezentowane w tych sieciach, czasami ponieważ trudno się do nich dostać, a czasami ponieważ mają inne zainteresowania naukowe. Dr Jochimsen, zapytana, w jaki sposób oceni po wstępnym dwuletnim okresie, czy platforma okazała się sukcesem, odpowiedziała: - Trudno na to odpowiedzieć, ponieważ sukcesem będzie dalsze istnienie platformy po początkowej fazie projektu. Naszym celem jest wykazanie kobietom-naukowcom potrzeby jej istnienia.