Projekt przedstawia najlepsze strategie rozwiązania narastającego problemu otyłości
Wobec wskazania Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) na otyłość jako czynnik odpowiedzialny za 10 do 13 procent wszystkich zgonów w niektórych częściach Europy, rządy uświadamiają sobie skutki otyłości i starają się rozwiązać ten nabrzmiewający problem. W pogoni za zachowaniem zdrowia i szczupłych sylwetek obywateli nie przeprowadzono szerszych konsultacji dotyczących najlepszej metody osiągnięcia tego celu i w całej Europie można zaobserwować różnego rodzaju podejście. Po porównaniu opcji politycznych i opinii interesariuszy z całej Europy dobiega końca realizacja projektu PORGROW, finansowanego w ramach sekcji "nauka i technologie przyszłości" (NEST) szóstego programu ramowego UE (6. PR). Choć ostateczne rezultaty zostaną zaprezentowane dopiero na konferencji w Brukseli w dniu 14 września, koordynator projektu Erik Millstone z Uniwersytetu w Sussex w Wielkiej Brytanii przedstawił w rozmowie z serwis CORDIS Wiadomości wyniki pracy zespołu, jak również ogólny zarys metodologii PORGROW. Według strony internetowej WHO, "otyłość jest jednym z największych wyzwań w dziedzinie ochrony zdrowia publicznego 21 wieku. Od 1980 roku w wielu krajach Europy częstotliwość występowania otyłości potroiła się, a liczba osób nią dotkniętych stale rośnie w alarmującym tempie, zwłaszcza wśród dzieci. W różnych częściach regionu Europy z otyłością wiąże się 2-8 procent kosztów ochrony zdrowia oraz 10-13 procent zgonów". Sposób odżywiania się i aktywność fizyczna jest jednak decyzją osobistą. Raz zakorzenione przyzwyczajenia i styl życia mogą być trudne do zmiany. Co wobec tego mogą zrobić rządy, aby móc wpływać w pozytywny sposób na wygląd swoich obywateli? We Francji zakazano sprzedaży bezwartościowej żywności, takie podejście zostało również zaproponowane w Wielkiej Brytanii. W Skandynawii istnieje ścisła kontrola reklam, zaś Hiszpania "ma drobiazgowy plan zwalczania otyłości, jest on jednak oparty na całkowicie dobrowolnych umowach" - mówi dr Millstone. W kilku krajach toczy się wielka debata na temat znakowania żywności. Partnerzy PORGROW przeprowadzili wywiady z 21 interesariuszami w dziewięciu krajach: Cyprze, Francji, Grecji, na Węgrzech, we Włoszech, w Polsce, Finlandii i Wielkiej Brytanii. Interesariusze reprezentowali takie środowiska, jak: rolnicy i producenci żywności, lekarze, specjaliści ds. żywienia, spożywcza branża detaliczna, reklamodawcy, twórcy polityki, organizacje sportowe, naukowcy i grupy samopomocy. Każdego z respondentów pytano o ocenę opcji politycznych zwalczania otyłości - sześć podstawowych opcji i kolejnych sześć wybranych z listy przedstawionej przez PORGROW. Dzięki temu mogli oni zaprezentować również własne poglądy. Następnie respondenci porządkowali listę opcji według własnych kryteriów, na przykład akceptacji społecznej bądź kosztów. To pozwoliło interesariuszom na "ocenę szerokiego spektrum metod pod względem ich znaczenia" - wyjaśnił dr Millstone. Według dr. Millstone'a rankingi stworzone przez respondentów oraz podane przyczyny zapewniły konsorcjum PORGROW "bogaty zbiór danych jakościowych i ilościowych". Następnie zespół zebrał wszystkie szczegółowe informacje i próbował odnaleźć prawidłowości. Zdaniem dr. Millstone'a wyniki wskazały na pewne podobieństwa, ale także kilka różnic. W ujęciu regionalnym państwa członkowskie UE o dłuższym stażu wyrażają więcej entuzjazmu wobec kontroli reklam niż nowe państwa członkowskie, które "mają mniejsze zaufanie do tego rodzaju interwencji na rynku" - mówi dr Millstone. Niektóre kraje uważają, że organy rządowe powinny dokonać oceny problemu i przedstawić rozwiązania, zaś inne twierdzą, że to spowolniłoby wdrożenie polityki. W odniesieniu do niektórych zagadnień, zwłaszcza znakowania żywności, więcej różnic ujawnia się między poszczególnymi interesariuszami niż między krajami. Na wrześniowej konferencji partnerzy zaprezentują projekt i wyniki analiz międzynarodowych. W każdym z krajów partnerskich zostanie przedstawionych dziewięć indywidualnych raportów krajowych. Każdy raport będzie zawierał zalecenia i powinien zapewniać twórcom polityki jak najlepszą podstawę do podjęcia decyzji, które rodzaje polityki, i ich kombinacje, będą najbardziej skuteczne i najszerzej akceptowane.