Państwa Członkowskie dzielą się wiedzą na temat choroby niebieskiego języka
Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) zwrócił się do Państw Członkowskich, aby współpracowały w gromadzeniu danych naukowych i analizie zwierzęcej choroby niebieskiego języka. Choroba niebieskiego języka jest chorobą wirusową, która atakuje dzikie i domowe przeżuwacze, na przykład owce. Jest przenoszona przez kuczmany rodzaju Culicoides i charakteryzuje się zapaleniem błony śluzowej, przekrwieniem, opuchlizną i krwotokami. Choroba ta nie atakuje ludzi i nie istnieje ryzyko przenoszenia jej przez mięso lub mleko. Choroba występuje w południowej części Europy od kilku lat, ale w tym roku jej wybuchy odnotowano po raz pierwszy w Europie północnej, zwłaszcza w Belgii, Francji, Niemczech i Holandii. Obecnie EFSA zwraca się do Państw Członkowskich, zwłaszcza tych, w których choroba już wystąpiła, aby podzieliły się wszelkimi posiadanymi danymi naukowymi na temat choroby niebieskiego języka, jak również krajowymi ocenami ryzyka. EFSA wykorzysta te informacje do stworzenia sieci ekspertów i krajowych agencji Państw Członkowskich UE, uczestniczących w przygotowywaniu ocen ryzyka w dziedzinie zdrowia zwierząt. Razem z grupą roboczą EFSA ds. choroby niebieskiego języka eksperci opracują naukowe wytyczne dotyczące zwalczania tej choroby. Sposób rozprzestrzeniania się choroby niebieskiego języka i rola innych owadów niż kuczmany Culcoides w przenoszeniu wirusa to zagadnienia, w których wymagana jest lepsza znajomość choroby. Według zespołu EFSA ds. zdrowia i dobrostanu zwierząt niezbędne jest zintegrowane europejskie podejście, aby zwalczyć tę chorobę . Jednak EFSA podkreśla, że aby zapewnić w UE rzetelne doradztwo naukowego, wymagane jest stworzenie zharmonizowanych systemów gromadzenia danych i procedur pobierania próbek w całej UE, usprawnienie metod wymiany danych pomiędzy Państwami Członkowskimi oraz zbadanie źródeł ostatniego wybuchu choroby w UE. Od 2000 r w przepisy UE określają procedury mające powstrzymać rozprzestrzenianie się choroby. Obejmują one tworzenie stref nadzoru wokół zakażonych obszarów i wprowadzenie ograniczeń w przemieszczaniu się zwierząt z tych stref.