Politycy ufają naukowcom, ale nie wykorzystują wyników badań
Według badania przeprowadzonego przez szwedzką organizację Vetenskap and Allmänhet, politycy ufają pracy naukowców w większym stopniu niż opinia publiczna, niemniej jednak zbyt rzadko korzystają z wyników badań naukowych. Badanie objęło 595 członków parlamentu, najważniejszych polityków regionalnych oraz członków rady miejskiej Sztokholmu. Ponadto po dyskusjach z dziewięcioma naukowcami i dziewięcioma politykami na temat relacji między tymi dwoma grupami opublikowano wnikliwe eseje. Więcej polityków niż członków społeczeństwa uważa, że zarówno naukowe, jak i techniczne osiągnięcia prowadzą do poprawy jakości życia zwykłych ludzi, a dużo więcej polityków myśli, że badania wspomogą rozwój gospodarczy i walkę ze zmianami klimatu. W opinii około 83 procent polityków badania przyczynią się do zwiększenia wzrostu gospodarczego w Szwecji w ciągu następnych 10 lat, w porównaniu do 57 procent przedstawicieli społeczeństwa. Analogicznie 78 procent polityków uważa, że badania doprowadzą do spowolnienia zmian klimatycznych w ciągu następnych 10 lat, zaś tylko 55% ogółu społeczeństwa wyraża równie optymistyczną opinię. Analizując poszczególne dziedziny polityki politycy sądzą, że wyniki badań najbardziej wpływają na politykę zdrowotną. Drugie miejsce po ochronie zdrowia zajmuje energetyka, ochrona środowiska, szkolnictwo, a następnie transport, telekomunikacja i infrastruktura. Trzy czwarte polityków, z którymi przeprowadzono wywiady, twierdziło, iż poszukuje informacji naukowych, które pomagają im w podejmowaniu decyzji politycznych. Paradoksalnie jednak wydaje się, że politycy rzadko poszukują informacji w dziedzinach, które uznają za najbardziej wpływowe. Jedynie 16 procent z nich wykorzystuje wyniki badań medycznych. Dane te są nieco wyższe w przypadku nauk technicznych i przyrodniczych (21 procent) i następnie nauk społecznych i humanistycznych (33 procent). Wygląda na to, że zarówno politycy, jak i naukowcy są jednomyślni co do potrzeby ściślejszej współpracy. Obydwie strony są jednak świadome różnic kulturowych pomiędzy nimi oraz wynikających z nich trudności w rozumieniu punktu widzenia drugiej strony. - Naukowcy i politycy potrzebują większej liczby miejsc wspólnych spotkań, nowych, różnorodnych sposobów współdziałania, częstszych możliwości kontaktu i dialogu oraz zrozumiałych opracowań informacji. "Środki te mogą pomóc w zbliżeniu tych dwóch środowisk oraz ułatwieniu dostępu do badań i ich zrozumieniu przez polityków" - twierdzą autorzy raportu. Taki program istnieje w Wielkiej Brytanii, a w ubiegłym roku jego zasięg został rozszerzony w formie pilotażowej na poziom UE. Towarzystwo Królewskie zapoczątkowało realizację programu tworzenia par deputowanych do Parlamentu Europejskiego i naukowców w Wielkiej Brytanii w 2001 r. Od tej pory udało się nawiązać kontakty między ponad 100 parami deputowanych i naukowców. Celem programu jest zdobycie przez naukowców szerszej wiedzy o procesie politycznym i rodzaju informacji potrzebnych politykom oraz bliższe zaznajomienie polityków ze złożonością nauki i sposobami prowadzenia działalności naukowej. Unijny program pilotażowy doprowadził do utworzenia siedmiu par deputowanych i naukowców z ich okręgów wyborczych. Jeśli program się powiedzie, zostanie rozszerzony na deputowanych i naukowców z całej UE.
Kraje
Szwecja