Opakowania na bazie naturalnych włókien mają zmniejszyć emisje CO2
Zmniejszenie emisji dwutlenku węgla (CO2), których źródłem są opakowania żywności i innych produktów konsumpcyjnych, jest celem projektu SUSTAINPACK finansowanego ze środków UE. Minęły już czasy, kiedy kupowało się artykuły spożywcze luzem u lokalnych sprzedawców. Dzisiaj kupujący muszą się zmagać z towarami nadmiernie opakowanymi w tworzywa sztuczne, polistyren, folię i karton, a jednostki samorządowe muszą się martwić, jak znaleźć sposób na usunięcie tych opakowań. W 2002 r. w UE około 66 milionów ton opakowań trafiło na śmieci. Chociaż niektóre z tych materiałów odpadowych nadają się do wtórnego użytku, większość zostaje spalona lub trafia na wysypiska, gdzie ich biodegradacja może zająć kilkaset lat. W samej Wielkiej Brytanii co roku trafia na wysypiska około 28 milionów ton odpadów, a liczba ta - jak się oczekuje - podwoi się w ciągu najbliższych 20 lat. Opakowania w jeszcze inny istotny sposób wpływają na środowisko. Szacuje się, że niszczenie opakowań powoduje rocznie emisję około 80 milionów ton CO2, co stanowi 2 procent całkowitych emisji gazów cieplarnianych w UE. Wytwarzanie i usuwanie tych opakowań także powoduje zakwaszenie powietrza, dyspersję drobnych cząstek i eutrofizację. Podejmując starania w celu zmniejszenia tego obciążenia dla środowiska naturalnego, konsorcjum projektu SUSTAINPACK, które składa się z 36 instytutów badawczych, uniwersytetów i partnerów z 13 europejskich krajów, chce opracować opakowania na bazie włókien naturalnych, łatwo ulegające biodegradacji, odnawialne i nadające się do wtórnego użytku. Włókna te otrzymuje się z naturalnych ekologicznych surowców, takich jak drewno. - Opracowanie ekologicznych opakowań, mogących skutecznie konkurować z opakowaniami wytwarzanymi z polimerów otrzymywanych z surowców petrochemicznych jest olbrzymim wyzwaniem - mówi profesor Chris Breen z Sheffield Hallam University, który jest jednym z partnerów projektu. - Projekt Sustainpack podejmuje to wyzwanie przez stworzenie europejskiego środowiska badawczego skupionego na opakowaniach ekologicznych, które będzie wywierać nacisk na sprzedawców detalicznych, żeby przyjęli takie naturalne opakowania jako wyraz postępu. Jednym z celów projektu jest zwiększenie wytrzymałości na wysychanie, wilgoć i zamoczenie materiałów opakowaniowych na bazie włókien naturalnych, co umożliwi projektowanie bardziej efektywnych kosztowo opakowań z mniejszych ilości materiału. Docelowe zmniejszenie zużycia materiału ma wynieść 30 procent. Na jednym z uniwersytetów w Wielkiej Brytanii, na przykład, prowadzi się prace nad zaprojektowaniem cząsteczek nanoglinki, które - jak się oczekuje - znacznie poprawią właściwości graniczne i wytrzymałość mechaniczną nowych folii i powłok z biopolimerów. - Jednym z bardziej niezwykłych modyfikatorów, który stosujemy, by nanoglinki miały większą zgodność i rozchodziły się w warstewkach biopolimerów w celu skutecznego odpychania cząsteczek wody, jest cząstka zwana chitosanem, uzyskiwana z pancerzy skorupiaków, takich jak kraby i homary - wyjaśnia prof. Breen. Badacze obecnie opracowują kilka próbnych opakowań, które zamierzają zaprezentować niektórym partnerom projektu z przemysłu, a wśród nich są brytyjska sieć supermarketów Sainsbury's i Smurfit-Kappa, jeden z największych europejskich producentów produktów opakowaniowych.