Lodowce Svalbardu tracą masę w coraz szybszym tempie
Według nowego badania przeprowadzonego przez zespół walijskich i norweskich badaczy masa lodowców na norweskim archipelagu Svalbard ubywa w coraz szybszym tempie. Wyniki badań opublikowano w czasopiśmie "Geophysical Research Letters". Wyspy Svalbardu znajdują się na Oceanie Arktycznym w połowie drogi pomiędzy północną Norwegią i Biegunem Północnym. Około 60 procent lądowej powierzchni wysp pokrywają lodowce. W swoim najnowszym badaniu naukowcy wykorzystali dane z lotniczego skanera laserowego i fotogrametrię cyfrową do zbadania lodowców w tym regionie. Okazało się, że niektóre lodowce w zachodnim Svalbardzie mierzące od 5 do 1 000 kilometrów tracą masę w coraz szybszym tempie. - Takie zastraszające tempo ubytku masy lodowej wynika z ocieplenia klimatu przejawiającego się zarówno wyższymi temperaturami, jak również zmniejszeniem opadów śniegu - wyjaśniła profesor Tavi Murray, szef grupy glacjologicznej na Uniwersytecie w Swansea. - A przewiduje się, że proces ocieplenia w Arktyce będzie postępować jeszcze szybciej. W przypadku lodowca Midtre Lovénbreen, na temat którego dostępnych jest najwięcej danych, przyspieszanie tempa ubytku masy lodowej notuje się od 1936 r., a w latach 2003-2005 było ono ponad czterokrotnie wyższe niż średnie tempo w latach 1936 -1962. Natomiast tempo procesu ablacji lodowca Slakbreen w latach 1990-2003 było cztery razy wyższe niż w okresie 1961-1977. Podobny trend stwierdzono na Ziemi Wedel Jarls, gdzie tempo utraty masy kilku lodowców wzrosło dwukrotnie pomiędzy okresami 1990-1996 i 1996-2002. - Takie małe lodowce pokrywają bardzo niewielką część powierzchni ziemi - powiedziała profesor Murray. - Jednak wiele z nich gwałtownie topnieje, co jest jedną z głównych przyczyn podnoszenia się poziomu morza. Szybsze tempo topnienia oznacza większy udział lodowców Svalbardu w podnoszeniu się poziomu mórz. Na początku tego roku międzynarodowy zespół naukowców przewidywał, że topniejące lodowce i czapy lodowe przyczynią się w tym stuleciu do podniesienia poziomu mórz w większym stopniu niż pokrywy lodowe Grenlandii i Antarktydy. Jednak ubytek masy lodowców na Svalbardzie, poza spowodowaniem podnoszenia się poziomu mórz, będzie miał również inne następstwa. - Problemu upatrujemy w skutkach środowiskowych, które staną się odczuwalne, jeśli przyspieszanie ubytku masy utrzyma obecne tempo - stwierdziła profesor Murray. - Zwierzęta żyjące daleko na północy naprawdę nie znajdą nigdzie zimniejszego miejsca, gdzie mogłyby się przenieść. Profesor Murray i jej zespół skierują teraz swoją uwagę na kwestię przyszłej stabilności ogromnej pokrywy lodowej Grenlandii. - W ramach nowego projektu "Przewidywania, stabilność i zmiany stref krawędziowych lodowców na Grenlandii" (GLIMPSE) wykorzystane zostaną nasze metody w celu odkrycia przyczyn ubytku masy znajdujących się tam lodowców wyprowadzających, z których pewne tracą grubość w tempie szybszym niż metr na rok - wyjaśniła profesor Murray. Na początku tego roku profesor Murray otrzymała nagrodę Polar Medal za jej badania dotyczące Arktyki i Antarktyki, będąc dopiero ósmą kobietą-laureatem tej przyznawanej od 1857 r. nagrody.
Kraje
Norwegia, Zjednoczone Królestwo