Europejskie organizacje tworzą sojusz na rzecz zachowania zasobów naukowych w erze cyfrowej
Dwanaście europejskich organizacji opartych na wiedzy połączyło siły, żeby utworzyć europejską infrastrukturę ułatwiającą przechowywanie i zapewnianie stałego dostępu do cyfrowej informacji naukowej. Rewolucja cyfrowa umożliwiła analizę danych badawczych, a także ich bezproblemowe przechowywanie i wyszukiwanie w szybko rosnących zbiorach danych. Jednakże digitalizacja danych badawczych spowodowała też, że zbiory danych są narażone na utratę, ponieważ urządzenia do ich przechowywania niszczą się i w niedługim czasie stają się przestarzałe ze względu na zmiany formatów danych i pojawianie się nowych technologii. Z tych powodów kluczowe europejskie podmioty w dziedzinie nauki i informacji naukowej połączyły siły w celu utworzenia sojuszu na rzecz stałego dostępu do naukowych zapisów cyfrowych ("Alliance for Permanent Access to the Digital Records of Science"). Ta masa krytyczna interesariuszy zamierza opracować ujednolicone europejskie rozwiązanie tych problemów poprzez stworzenie realnej i trwałej europejskiej infrastruktury dostępu do zapisów naukowych. Jej celem będzie umożliwienie różnorodnym środowiskom naukowym - np. w dziedzinie fizyki cząstek, astronomii i nauki o kosmosie, nauk przyrodniczych, nauk o Ziemi i środowisku czy nauk społecznych - tworzenia repozytoriów informacji, które będą częścią tej fizycznej i wirtualnej infrastruktury. Jednocześnie sojusz będzie współpracował z tymi środowiskami w celu uzgodnienia zestawu wspólnych standardów celem uzyskania interoperacyjności swoich repozytoriów. Korzyści dla repozytoriów będą również wynikać ze wspólnych środków, takich jak działalność badawczo-rozwojowa (B + R) i struktury oferujące narzędzia techniczne. - Podobnie jak wiele innych sektorów społeczeństwa, również nauka uzależniła się całkowicie od informacji cyfrowej, przy czym z zależnością tą wiąże się szereg poważnych zagrożeń ze względu na wiele nierozwiązanych kwestii w zakresie długoterminowego przechowywania i dostępu do danych cyfrowych. Dlatego też prace sojuszu są niezbędne dla zachowania wiedzy naukowej - skomentował profesor Ian Halliday z Europejskiej Fundacji Nauki (ESF), która jest jednym z członków-założycieli sojuszu. Pomysł sojuszu został najpierw poddany pod dyskusję po europejskiej konferencji zorganizowanej w okresie holenderskiej prezydencji w UE w 2004 r. W czasie tej konferencji wyrażono powszechne przekonanie, że współodpowiedzialność za długoterminowe przechowywanie danych, zachowanie ich integralności i dostępności dla przyszłych pokoleń ponoszą różnorodni interesariusze zaangażowani w te procesy. Uzgodniono, że wiele z wyzwań, które związane są z tymi procesami, wymaga działań na szczeblu europejskim.