Małe urządzenia do uzdatniania wody zasilane energią słoneczną mogą zapewnić wodę najbiedniejszym mieszkańcom Ziemi
Badacze z Instytutu Fraunhofera ds. Systemów Wykorzystujących Energię Słoneczną (Fraunhofer Institute for Solar Energy Systems - ISE) z powodzeniem przetestowali małe autonomiczne stacje uzdatniania wody z niezależnym zasilaniem w energię. Planują oni wprowadzić tę technologię na rynek latem 2008 r. Te kompaktowe stacje, opracowane w ramach dwóch projektów finansowanych ze środków UE, mogą wyprodukować około 120 do 150 litrów czystej wody pitnej dziennie z wody lekko zasolonej, a nawet ze słonej wody morskiej. System "składa się z termicznych kolektorów słonecznych o powierzchni sześciu metrów kwadratowych, małego modułu fotowoltaicznego do napędzania pompy i właściwego modułu odsalania", wyjaśnił inż. Joachim Koschikowski z Instytutu Fraunhofera ISE. Jednym z głównych celów ich rozwiązania było skonstruowanie urządzeń wymagających jak najmniej obsługi, powiedział serwisowi CORDIS Wiadomości inżynier Koschikowski, ponieważ są one przeznaczone do zastosowania w suchych i półpustynnych regionach Afryki i Indii, gdzie dostarczanie wody pitnej staje się coraz trudniejsze. Do tych obszarów nie nadają się duże, przemysłowe urządzenia do odsalania. - W tych regionach infrastruktura jest bardzo uboga. Dosyć często nie ma tam sieci energetycznej, więc konwencjonalne urządzenia do odsalania nie wchodzą w grę - zauważył Joachim Koschikowski. Urządzenia testowe w Jordanii i na wyspie Gran Canaria wykazały, że badaczom udało się osiągnąć zamierzony cel: stacja na Gran Canaria działa już trzy lata, powiedział inżynier Koschikowski. Jak dotąd tylko niewielkie rzeczy wymagały naprawy, takie jak niepasujący kabel albo pompa, którą trzeba było wymienić. - Ale to są drobne problemy, których na początku nie da się uniknąć. W zasadzie urządzenie zostało pomyślane tak, by nie wymagało obsługi i konserwacji. System odsalania oparty jest na zasadzie destylacji membranowej: - Słona woda jest podgrzewana i przepuszczana wzdłuż mikroporowatej membrany hydrofobowej - wyjaśnił Joachim Koschikowski. - Zimna woda pitna płynie po drugiej stronie membrany. Gradient ciśnienia pary wodnej powstający wskutek różnicy temperatur powoduje, że część słonej wody wyparowuje i przechodzi przez membranę. Sól pozostaje z tyłu, a para wodna skrapla się po drugiej stronie w miarę ochładzania. Otrzymujemy czystą, wolną od zarazków wodę. Dla porównania, inne metody, takie jak odwrócona osmoza albo słoneczna destylacja wody, są albo zbyt wrażliwe na zanieczyszczenia w wodzie, albo za mało wydajne. Natomiast stacje destylacji membranowej są raczej wytrzymałe i nieskomplikowane. Ponadto system odzyskuje ciepło po procesie destylacji, co sprawia, że jest on bardziej energooszczędny. Badacze z Instytutu Fraunhofera opracowali również system podwójnego obiegu, w którym połączono kilka modułów odsalania, tak że system jest bardziej wydajny i może produkować dziennie kilka metrów sześciennych uzdatnionej wody. Chociaż w porównaniu z tym 150 litrów wody pitnej z urządzeń kompaktowych może wydawać się kroplą w morzu, inżynier Koschikowski powiedział, że zdecydowanie istnieje również zapotrzebowanie na małe ilości. W krajach rozwijających się zużycie wody jest o wiele mniejsze niż w krajach rozwiniętych. A więc małe urządzenie może zapewnić wodę pitną nawet 15 osobom. Gdy tylko urządzenia będzie można produkować masowo, cena 1000 litrów wody wyniesie około 10 euro. - Kiedy pomyśli się, ile obecnie mieszkańcy muszą płacić za tę samą ilość wody butelkowanej lub napojów bezalkoholowych, urządzenie zwróci się bardzo szybko - posumował Joachim Koschikowski.
Kraje
Niemcy