Naukowcy dokonali sekwencjonowania genomu nicienia, który upodobał sobie chrząszcze W ramach transatlantyckiego projektu badawczego przeprowadzono sekwencjonowanie genomu nicienia Pristionchus pacificus. Prace prowadzone przez naukowców z Instytutu Biologii Rozwoju im. Maxa Plancka w Niemczech, we współpracy z kolegami amerykańskimi z Narodowego Instytutu ds.... W ramach transatlantyckiego projektu badawczego przeprowadzono sekwencjonowanie genomu nicienia Pristionchus pacificus. Prace prowadzone przez naukowców z Instytutu Biologii Rozwoju im. Maxa Plancka w Niemczech, we współpracy z kolegami amerykańskimi z Narodowego Instytutu ds. Badań nad Ludzkim Genomem w St. Louis, zapewniły światu wgląd w ewolucję pasożytnictwa, głównie poprzez podniesienie świadomości złożonych interakcji między żywicielem a pasożytem. Odkrycie opisano niedawno w czasopiśmie Nature Genetics. Prowadzony przez profesora Ralfa J. Sommera, naukowca z Kampusu im. Maxa Plancka w T�bingen, w Niemczech, zespół badawczy odkrył, że genom nicieni, które są bezczłonowymi robakami z wydłużonymi, zaokrąglonymi ciałami ostro zakończonymi po obu stronach, ma wyjątkowo dużą liczbę genów, z których część spełnia zaskakujące funkcje. Naukowcy twierdzą, że kilka z tych genów pozwala rozkładać substancje potrzebne organizmowi do przeżycia w obcych siedliskach, a nawet takie, które są dla organizmu szkodliwe. Mowa tutaj o Pristionchus pacificus, który upatrzył sobie chrząszcze jako schronienie i środek transportu. Szczególnie godny zainteresowania jest fakt, że nicień żywi się również grzybami i bakteriami występującymi na padlinie chrząszcza. Nicienie plasują się na pierwszym miejscu w królestwie zwierząt pod względem rozmiaru grupy, stwierdzili naukowcy. Na naszej planecie istnieje ponad 1 milion różnych gatunków tych robaków, z których część to pasożyty a część to patogeny ludzkie, zwierzęce i roślinne - dodali. Poprzednie badania odkryły, że istnieje siedem form pasożytnictwa w ramach grupy nicieni. Popularnym przedmiotem badań jest Caenorhabditis elegans, którego genom został opisany dziesięć lat temu. Ostatnie badania przynoszą obraz genomu innego gatunku nicieni: organizmu modelowego Pristionchus pacificus. Wyniki badań wskazują, że Pristionchus pacificus zadamawia się u różnych chrząszczy (np. żuk gnojak, chrabąszcz majowy i stonka ziemniaczana), aby zapewnić sobie pożywienie i schronienie po ich śmierci. Naukowcy twierdzą, że siedlisko Pristionchus pacificus zmienia się, kiedy osiedla się w organizmie chrząszcza. Na przykład chrząszcze zawierają substancje toksyczne, które zmuszają nicienie do działań ochronnych dla własnego bezpieczeństwa. Sposób radzenia sobie, jak odkryli naukowcy, wynika z genomu Pristionchus pacificus. Genom ten składa się z około 170 megabaz i zawiera ponad 23.500 genów kodujących białka. Jest to znacznie więcej w porównaniu z 12.000 genów kodujących białka odkrytych na przykład u Brugia malayi, pasożyta człowieka. "Zwiększoną liczbę u Pristionchus można po części przypisać duplikacji genów" - powiedział profesor Sommer. "Są to między innymi geny, które mogą być pomocne w rozbijaniu szkodliwych substancji i przetrwaniu w złożonym ekosystemie chrząszcza." Profesor Sommer podkreślił również wagę zastosowań danych sekwencyjnych. "Możemy sprawdzić, w jaki sposób Pristionchus przystosował się do danego siedliska" - powiedział. "A to bez wątpienia dostarczy nam nowych informacji na temat ewolucji pasożytnictwa." Kraje Niemcy, Stany Zjednoczone
