Jak się rozwijają i dokąd wędrują: rybacy i naukowcy śledzą dorsza w Morzu Celtyckim
Rybacy i naukowcy w Irlandii działają ramię w ramię nad badaniami dorszy w Morzu Celtyckim za pomocą nowoczesnych urządzeń znakujących. Dorsze znakowane na wiosnę 2007 r. są teraz ponownie wyławiane przez rybaków, którzy wespół z naukowcami z Instytutu Morskiego badają rozwój i zachowanie tych odgrywających ważną rolę ryb. Projekt jest pośrednio finansowany przez unijny Finansowy Instrument Orientacji Rybołówstwa (FIFG). W odpowiedzi na głosy rybaków, że tarliska dorsza wyłączone z połowów są prawdopodobnie wystarczająco rozwinięte, aby prowadzić na nich odłów, irlandzki Instytut Morski rozpoczął badania wzrostu i migracji dorsza w Morzu Celtyckim. Dzięki wykorzystaniu połączenia tradycyjnych i nowoczesnych urządzeń obserwujących naukowcy i przedsiębiorstwa rybackie połączyli siły, aby chwycić, oznakować i ponownie wypuścić do Morza Celtyckiego 4.063 dorsze. Zebrano dwie różne grupy dorsza zamieszkujące w pobliżu: większego, wycierającego się dorsza łowiono w morzu, a mniejsze ryby chwytano w przybrzeżnych wylęgarniach. Umożliwi to naukowcom badanie szerokiego wachlarza zachowań. Schwytane ryby znakowano konwencjonalnymi numerowanymi znaczkami (mniej więcej wielkości plastikowego klipsa do spinania drobnych części garderoby), które przymocowywano do płetwy grzbietowej za pomocą urządzenia przypominającego pistolet do przekłuwania uszu. Dzięki temu, że znaczek jest wyraźnie widoczny, rybacy mogą oddzielić znakowane ryby, zmierzyć i zważyć je, a następnie dostarczyć zespołowi naukowców do dalszych badań. Niektóre z większych ryb (długości powyżej 50 cm) wyposażono również w znaczki przechowujące dane (DST), które umieszczono chirurgicznie w brzuchu ryby. Znaczki mierzą i zapisują temperaturę i ciśnienie (tj. głębokość), co cztery minuty przez okres do dwóch lat. Wszczepienie DST nie jest prostą sprawą. Dorsza należy schwytać w sieci i bardzo wolno podnosić z dna, uważając aby ryby się za bardzo nie wyginała (powietrze w pęcherzu pławnym może rozszerzyć się i spowodować śmierć, w następstwie zbyt szybkiego wyławiania). Wybrane ryby są umieszczane w basenie ze środkiem znieczulającym, a następnie w specjalnej "kołysce" po której spływa woda umożliwiając naukowcom chirurgiczne wprowadzanie znaczka. Ryby są zszywane i umieszczane w basenie regeneracyjno-obserwacyjnym przed ponownym wypuszczeniem do morza. Dane zebrane w punkcie rozpoczęcia i zakończenia badania za pomocą konwencjonalnych znaczków są cenne, niemniej znaczki DST wypełniają lukę na temat tego gdzie i co ryby robiły. Łapanie dorszy, które żyją blisko siebie, ale są na różnych etapach rozwoju oraz wykorzystywanie różnych urządzeń do gromadzenia danych - jak wyjaśnia Macdara Ó Cuaig z Instytutu Morskiego - "pozwala nam przyjrzeć się jak się rozwijają i dokąd wędrują". Dotychczas około 10% znakowanych ryb zostało zwróconych przez rybaków, wędkarzy i zakłady przetwórcze z Irlandii, Hiszpanii, Francji i Wielkiej Brytanii. Dane dotyczące temperatury i ciśnienia zapisane przez znaczki DST można porównywać, aby poznać temperaturę i głębokość dla danego obszaru, co pozwala dowiedzieć się, kiedy i gdzie ryby wybierają płytką lub głęboką wodę lub podpływają do lustra wody, aby odżywiać się bądź rozmnażać. Istnieje wówczas możliwość przeprowadzenia symulacji wzrostu i migracji ryb, co daje bardziej realistyczne pojęcie na temat ich zachowań. "Projekt okazał się takimi sukcesem - powiedział Ó Cuaig - dlatego że każda złapana ponownie i opisana ryba jest następnym kawałkiem układanki, który pomaga nam lepiej zrozumieć rozwój gatunku." Wyniki badania wskazują jak dotąd na wysokie tempo przyrostu dorsza w Morzu Celtyckim. "Ryba znakowana konwencjonalnym znaczkiem przekazana nam w zeszłym miesiącu nie tylko potwierdziła szybkie tempo wzrostu dorsza w Morzu Celtyckim, ale również wyróżniła się tym, że została trzy razy złapana i dwa razy wypuszczona" - wyjaśnił Ó Cuaig. "Jej waga wzrosła 16-krotnie zaledwie w 15 miesięcy! To pokazuje potencjalną wydajność hodowli dorsza w Morzu Celtyckim." Głównym atutem badania, wedle Ó Cuaiga, jest ścisła współpraca naukowców z rybakami. "Najbardziej obiecującym aspektem projektu są wyniki, które możemy uzyskać łącząc wiedzę oraz umiejętności rybaków i naukowców, mając na uwadze wspólny cel, jakim jest pogłębienie wiedzy na temat hodowli dorsza" - powiedział. "Partnerstwo rybołówstwa i nauki ma się jak najlepiej." Jeśli zobaczysz znakowaną rybę, pamiętaj, że ma ona historię do opowiedzenia i może spełnić życzenie.
Kraje
Irlandia