Naukowcy odkrywają "obwód nienawiści" w mózgu
Czy miłość i nienawiść stanowią dwa przeciwległe bieguny w funkcjonowaniu mózgu? Zespół naukowców z University College London (UCL) w Wlk. Brytanii sądzi że nie. Wyniki przeprowadzonych przez nich badań, opublikowane niedawno w czasopiśmie PLoS One, pokazują, że choć nienawiść cechuje się niepowtarzalnym schematem działania mózgu, dzieli ona z miłością dwie wspólne struktury. Po przebadaniu mechanizmów mózgowych odpowiedzialnych za miłość romantyczną i matczyną, w tym badaniu naukowcy skoncentrowali się na emocji nienawiści skierowanej wobec innej osoby, jak kolega/koleżanka z pracy czy były kochanek/była kochanka. Grupa badana składała się z 17 osób (10 mężczyzn i 7 kobiet, z czego 12 osób było praworęcznych, o średniej wieku 34,8 lat). Zespół kierowany przez profesora Semira Zeki oraz Johna Romaya z Laboratorium Neurobiologii Wellcome przy UCL, badał te obszary mózgu, które korelują z emocją nienawiści. "Obwód nienawiści" różni się od obszarów odpowiedzialnych za poczucie zagrożenia i strachu, ale nakłada się częściowo na obszar mózgu związany z agresją. Mózgi 17 badanych były skanowane w czasie, kiedy oglądali oni zdjęcia znanych sobie osób, które nienawidzą oraz osób, do których mają stosunek obojętny. Zespół stwierdził, że kiedy badani patrzyli na zdjęcia osób znienawidzonych, aktywowały się u nich zarówno skorupa (zewnętrzna, czerwonawa część jądra soczewkowatego biorącego udział w percepcji pogardy i odrazy) jak i wysepka (wyspa). Jak sugerują autorzy, połączenie to może być przyczyną, dla której miłość i nienawiść są tak blisko ze sobą związane. "Warto zwrócić uwagę na to, że zarówno skorupa jak i wyspa aktywowane są także w przypadku miłości romantycznej. Nie ma w tym nic dziwnego. Skorupa może też brać udział w przygotowaniu aktów agresji w kontekście romantycznym, w sytuacji kiedy rywal stanowi zagrożenie" - zauważa profesor Zeki. "Poprzednie badania wskazują na to, że wyspa może brać udział w odpowiedzi na bodźce niepokojące - widok osoby ukochanej albo znienawidzonej może stanowić taki niepokojący sygnał." Profesor Zeki powiedział, że różnica pomiędzy odczuciem miłości i nienawiści polega na tym, że większa część kory mózgowej wyłącza się w przypadku miłości, a tylko niewielka w przypadku nienawiści. "Może wydawać się to zaskakujące, ponieważ nienawiść potrafi zamienić się we wszechogarniającą pasję, podobnie jak miłość" - powiedział. "Niemniej, tak jak w przypadku romantycznej miłości, kochanek bywa często mniej krytyczny wobec osoby ukochanej, w kontekście nienawiści, osoba nienawidząca jest bardziej skłonna do osądów, kalkulując ruchy, których celem jest zranienie, skrzywdzenie lub inny rodzaj zemsty." "Obwód nienawiści" obejmuje także struktury kory i podkory. Według naukowców, posiadają one składniki wspomagające zachowania agresywne, a następnie przekładają je na działanie poprzez planowanie motoryczne. Można to opisać jako mobilizowanie się mózgu do działania. Kora czołowa uczestniczy także w przewidywaniu działań innych osób. Może się to okazać przydatne, kiedy człowiek staje twarzą w twarz z kimś, kogo nienawidzi. "Nienawiść uznaje się często za niegodziwą namiętność, którą - w lepszym świecie - należy poskromić, kontrolować i zdusić" - komentuje profesor Zeki. "Dla biologa jednak, nienawiść jest odczuciem tak samo interesującym jak miłość. Podobnie jak miłość, potrafi być irracjonalna i może prowadzić człowieka do czynów heroicznych bądź nikczemnych" - powiedział. "Jak dwa skrajne wobec siebie uczucia mogą wieść do takiego samego zachowania?" Naukowiec z UCL dodał jeszcze, że kiedy miłość romantyczna skierowana jest do konkretnej osoby, "nienawiść może być skierowana do całej grupy osób albo grup, jak ma to miejsce w przypadku nienawiści o podłożu rasowym, politycznym czy płciowym". Profesor Zeki wyraził nadzieję na podjęcie w przyszłości badań nad różnymi rodzajami nienawiści.
Kraje
Zjednoczone Królestwo