Badania dowodzą, że mózg postrzega narzędzia jako części ciała
Naukowcy europejscy wykazali, że kiedy posługujemy się narzędziami, nasz mózg tymczasowo traktuje je jak części ciała. Odkrycia pomagają wyjaśnić, dlaczego ludzie tak sprawnie posługują się narzędziami. Wyniki badań, opublikowane w czasopiśmie Current Biology, zostały w części sfinansowane z unijnych grantów mobilności. Chociaż pogląd, że mózg włącza narzędzia do swojego oglądu ciała ("schematu ciała") liczy niemal sto lat, po raz pierwszy uzyskaliśmy na to dowód naukowy. "Odkąd pojawiła się koncepcja schematu ciała, idea jego funkcjonalnej plastyczności zawsze była uznawana za oczywistą, choć do chwili obecnej nie dysponowano żadnym bezpośrednim dowodem" - zauważył Alessandro Farnè z francuskiego Instytutu Zdrowia i Badań Medycznych (INSERM). "Seria naszych doświadczeń wykazuje po raz pierwszy i definitywnie, że ta stuletnia intuicyjna teoria jest słuszna." Kształt naszych ciał nie jest stały, jednak nasza zdolność do poruszania kończynami i chwytania przedmiotów nie zmienia się wraz ze wzrostem i rozwojem. Dzieje się tak, dlatego że nasz mózg stale aktualizuje posiadany obraz rozmiaru, kształtu i położenia różnych części ciała. Powszechnie przyjmuje się, że kiedy używamy narzędzia, nasz mózg dostosowuje odpowiednio posiadany obraz ciała. Na przykład, nie musimy patrzeć na swoje usta ani rękę, kiedy szczotkujemy zęby, ponieważ szczoteczka do zębów zostaje włączona przez mózg do obrazu ręki. Jednakże do tej pory brakowało bezpośredniego dowodu na poparcie tego poglądu. W ramach ostatnich badań poproszono wolontariuszy najpierw o wskazanie, a następnie chwycenie gołymi rękoma przedmiotów umieszczonych na stole. Wolontariuszy wyposażono w chwytak mechaniczny o długości 40 cm, za pomocą którego chwytali przedmiot na stole. Następnie mieli chwycić przedmiot gołymi rękoma. Na koniec wolontariusze byli dotykani w ręce i dłonie w różnych miejscach, po czym poproszono ich o wskazanie miejsca, w które zostali dotknięci, ale bez dotykania swojej ręki. Wyniki pokazały, że przez krótki czas po korzystaniu z chwytaka, wolontariusze rzeczywiście zachowywali się tak, jakby ich ręce były dłuższe. Wprawdzie byli w stanie w tym czasie chwycić przedmiot gołymi rękoma, ale nie poruszali nimi równie szybko, a wykonanie zadania zabierało im więcej czasu. Co więcej, postrzegali dotknięte miejsca ręki jako znajdujące się dalej niż w rzeczywistości. "Jesteśmy przekonani, że ta zdolność funkcjonalnego dostosowania postrzegania swojego ciała w celu włączenia narzędzi, stanowi podstawę sprawnego posługiwania się narzędziami" - powiedziała Lucilla Cardinali, również z INSERM. "Po włączeniu narzędzia do schematu ciała, można nim manewrować i sterować, jakby było częścią ciała."
Kraje
Francja, Włochy