Dwujęzyczne dzieci bardziej elastyczne w nauce języków
Czy dzieci korzystają na tym, że uczą się dwóch języków zamiast tylko jednego? Zespół naukowców korzystający z funduszy UE twierdzi że tak. Opublikowane w czasopiśmie Science wyniki badań finansowanych ze środków unijnych pokazują, że małe dzieci mające kontakt z dwoma językami wypracowują elastyczniejsze strategie uczenia się w odpowiedzi na bodźce językowe. Badania, których wyniki stanowią dorobek projektu CALACEI (Uniwersalne i specyficzne właściwości wyłącznie ludzkich umiejętności - narzędzia do badania akwizycji języka we wczesnym dzieciństwie - badania mózgu i zachowań), sfinansowanego na kwotę 1,5 mln EUR z tematu "Nowe i pojawiające się nauki i technologie" Szóstego Programu Ramowego (6PR), stanowiły również część projektu FP6 DISCOS (Zaburzenia i spójność ucieleśnionego ego), sfinansowanego na kwotę 3 mln EUR z tematu "Zasoby ludzkie i mobilność". Jeden z naukowców uzyskał również grant Marie Curie z 6PR. Zdaniem naukowców, dobrze zdefiniowane ramy czasowe walnie przyczyniają się do wspomagania akwizycji języka ojczystego przez dzieci. Mimo faktu, że dzieci wychowywane w dwujęzycznych domach uczą się mniej więcej dwa razy tyle, co ich jednojęzyczni rówieśnicy, nie ma większej różnicy w tempie przyswajania języka między dwu- a jednojęzycznymi dziećmi. Wyniki badań pokazują, że zasób słów dwu- i jednojęzycznych dzieci, które wypowiadają swoje pierwsze słowa kończąc pierwszy rok życia, zwiększa się do 50 w wieku 18 miesięcy. Naukowcy z International School for Advanced Studies (SISSA) we Włoszech badali 12-miesięczne, bilingwalne dzieci na etapie prewerbalnym. Odkryli, że dzieci te łatwiej się uczą struktur mowy w porównaniu do jednojęzycznych rówieśników. "Kiedy mają okazję uczyć się jednocześnie dwóch różnych reguł, dwujęzyczne dzieci uczą się obu, podczas gdy jednojęzyczne tylko jednej" - piszą autorzy. "Stąd w czasie, kiedy jednojęzyczne dzieci uczą się jednego języka, dwujęzyczne mogą uczyć się dwóch, ponieważ szybko stają się bardziej elastycznymi uczniami." Naukowcy sugerują, że dwujęzyczne dzieci są w stanie opanować dwa języki tak szybko, jak jednojęzyczne jeden, ponieważ mają większe doświadczenie w uczeniu się w środowisku z "mieszanymi danymi wejściowymi". "Dwujęzyczne dzieci muszą uczyć się odrębnego zestawu właściwości dla każdego z języków na podstawie otrzymywanych wielojęzykowych danych, unikając przy tym interferencji pomiędzy dwoma językami" - czytamy w raporcie. "W ten sposób mogą nabywać specyficzne mechanizmy, pomagające im jednocześnie wydobywać wzorce z dwóch języków, nawet zanim zaczną mówić." Naukowcy, dr Ágnes Melinda Kovács (obecnie Węgierska Akademia Nauk) i profesor Jacques Mehler, przedstawiali małym dzieciom trzysylabowe słowa: lo-ba-lo (ABA) lub lo-lo-ba (AAB), po których - po lewej lub po prawej stronie ekranu - pojawiały się zabawki. "Struktura jednostek mowy decydowała o położeniu zabawki" - napisali autorzy. "Na przykład przy jednostce mowy odpowiadającej strukturze ABA, zabawka pojawiała się po prawej stronie ekranu, a w przypadku struktury AAB - po lewej stronie." Dzieciom przedstawiano następnie słowa, których nigdy wcześnie nie słyszały, odpowiadające jednej z dwóch struktur. Nie pokazywano przy tym żadnej zabawki. Naukowcy rejestrowali, gdzie dzieci spoglądały po usłyszeniu każdego nowego słowa, aby ustalić czy nauczyły się struktur. "Jeżeli nauczyły się struktur, powinny najpierw szukać zabawki tam, gdzie zwykle się pojawiała w przypadku określonej struktury" - wyjaśniają naukowcy. W ostatecznym rozrachunku małe dzieci korzystają na obcowaniu z wieloma językami na wczesnym etapie swojego życia. Nie tylko są bardziej elastyczne w nauce struktur mowy, ale są również w stanie jednocześnie monitorować różne struktury językowe w odróżnieniu od jednojęzycznych rówieśników.
Kraje
Włochy