Badania pokazują, że młodzi pacjenci onkologiczni są pod wpływem stresu pourazowego W przeciwieństwie do przekonań niektórych naukowców, zespół stresu pourazowego dotyka pacjentów w każdym wieku, u których zdiagnozowano nowotwór i którzy są poddawani terapii. W toku badań przeprowadzonych przez Uniwersytet w Zurychu (UZH) i Uniwersytecki Szpital Dziecięcy w Z... W przeciwieństwie do przekonań niektórych naukowców, zespół stresu pourazowego dotyka pacjentów w każdym wieku, u których zdiagnozowano nowotwór i którzy są poddawani terapii. W toku badań przeprowadzonych przez Uniwersytet w Zurychu (UZH) i Uniwersytecki Szpital Dziecięcy w Zurychu w Szwajcarii, zespół stresu pourazowego występuje u niemowląt i dzieci raczkujących, a nie tylko u dorosłych oraz starszych dzieci. Naukowcy sugerują, że lekarze powinni uwzględniać ten czynnik w trakcie leczenia dzieci, aby zapobiegać rozwojowi długofalowych zaburzeń psychologicznych. Odkrycia zostały opublikowane w czasopiśmie Psycho-Oncology. Reminiscencje i koszmary nocne trapią osoby cierpiące na zespół stresu pourazowego, kiedy ponownie przeżywają swoje doświadczenia. Małe dzieci również wracają wspomnieniami do swoich traumatycznych doświadczeń. W konsekwencji mają tendencję do unikania bodźców przypominających im o tym, czego doświadczyły. Cierpią także na nadmierne wzbudzenie układu wegetatywnego, to jest bezsenność, nadmierna czujność i problemy z koncentracją. Na potrzeby badań, doktorantka na UZH, Anna Graf, przeprowadziła wywiady z 48 matkami dzieci, u których zdiagnozowano nowotwory. Ustaliła, że 18,8% małych dzieci i niemowląt objętych badaniami wykazywało pełne objawy kliniczne przedszkolnego zespołu stresu pourazowego. Kolejne 41,7% miało niektóre objawy, w tym lęki i reminiscencje. Graf, pod kierunkiem profesora Markusa Landolta z UZH i przy wsparciu dr Evy Bergsträsser z Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Zurychu, zaobserwowała, że dzieci powyżej 18 miesiąca życia są bardziej narażone na ryzyko wystąpienia zaburzeń niż dzieci poniżej tego progu. Odkryła również, że zespół stresu pourazowego dotykający matkę zwiększał prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń u dziecka. Nie zaobserwowano żadnej korelacji między wystąpieniem zespołu stresu pourazowego a badanymi cechami choroby. "Wyniki badań pokazują, że nowotwory i ich leczenie mogą mieć traumatyczny wpływ na okres niemowlęctwa i wczesnego dzieciństwa" - zauważa profesor Landolt. "Należy podejmować większe starania, aby potencjalnie stresujące procedury, takie jak aspiracja szpiku kostnego, były przeprowadzane na tyle przyjaźnie dla dzieci i bezboleśnie, na ile to możliwe". Naukowcy są przekonani, że zwiększenie poczucia bezpieczeństwa u dziecka, zarówno w szpitalu, jak i w czasie leczenia, może złagodzić lęk pacjenta. Zalecają specjalne szkolenia personelu w zakresie opieki nad dziećmi oraz przygotowanie dla nich odpowiedniej infrastruktury. Rodzice również powinni mieć dostęp do opieki psychologicznej, głównie ze względu na to, że są najbliższym wsparciem dla swoich dzieci w czasie choroby. W toku badań naukowcy zaobserwowali, że najczęstsze diagnozy medyczne dotyczyły guzów litych, białaczki, chłoniaków i guzów mózgu. Łącznie 85% dzieci zostało poddanych chemioterapii, 56% przeszło operację, niemal 17% radioterapię, a 12,5% otrzymało przeszczep szpiku kostnego.Więcej informacji: Uniwersytet w Zurychu (UZH): http://www.uzh.ch/index_en.html Psycho-Oncology: http://onlinelibrary.wiley.com/journal/10.1002/(ISSN)1099-1611 Kraje Szwajcaria
