Astronomowie sfilmowali tranzyt Wenus
Naukowcom z Europejskiego Kosmicznego Centrum Astronomii (ESAC) w Hiszpanii udało się sfilmować 6 czerwca 2012 r. tranzyt Wenus w czasie obserwowania go z dwóch lokalizacji (Svalbard w Norwegii i Canberra w Australii). Na filmie widać efekty paralaksy, które sprawiły, że tranzyt Wenus zyskał historyczne znaczenie. Wyniki zostały zaprezentowane na niedawnym Europejskim Kongresie Planetologicznym (EPSC) w Madrycie, Hiszpania, zorganizowanym przez Europlanet - instytut badawczy łączący laboratoria, finansowany ze środków Siódmego Programu Ramowego (7PR) UE. Naukowcy z ESAC - Miguel Pérez Ayúcar i Michel Breitfellner - skompresowali 6 godzin obserwacji i 5.000 zdjęć w formie dwóch filmów. Wykorzystali teleskopy optyczne i słoneczne do stworzenia czterdziestosekundowego materiału wideo. Mimo luk w danych z powodu zachmurzenia, ruch planety przez tarczę Słońca odbywa się gładko. Obydwaj astronomowie są członkami zespołu planowania operacji naukowych satelity Venus Express, który orbituje Wenus od sześciu lat. Naukowcy stwierdzili, że nakładając zdjęcia z obydwu lokalizacji uzyskali efekt paralaksy. Paralaksa oznacza, że kiedy tranzyt jest obserwowany ze znacznie oddalonych punktów na powierzchni Ziemi, Wenus wydaje się podążać inną trasą przed tarczą Słońca. Triangulacja to metoda obliczania odległości Wenus od Słońca w czasie precyzyjnych obserwacji tranzytu wraz z dokładnymi pomiarami odległości między punktami obserwacji. "W czasie tranzytu zachwycaliśmy niespiesznym, subtelnym i wytwornym przejściem Wenus przed Słońcem" - stwierdza Pérez Ayúcar. "Nienaganny, czarny okrąg, zawierający w sobie świat, który przesuwa się przed swoją wyłaniającą się gwiazdą macierzystą. Jesteśmy ogromnie wdzięczni za to, że mogliśmy być tego świadkami. Teraz, dzięki filmom, możemy podzielić się tym doświadczeniem". Breitfellner stwierdził: "W XVIII w. ludzie zdali sobie sprawę, że tranzyty Wenus można wykorzystać do obliczania odległości między Ziemią a Słońcem. Zespoły astronomów były rozsyłane po całym świecie, aby zmierzyć to zjawisko. Tranzyt w 2012 r. ma swoją własną, historyczną wagę - po raz pierwszy nastąpił w czasie, kiedy na orbicie Wenus znajduje się sonda. Zespoły naukowe pracują obecnie nad porównaniem obserwacji tranzytu Wenus z Ziemi z jednoczesnymi obserwacjami przeprowadzonymi z pokładu Venus Express". Wypowiadając się na temat wyników, Colin Wilson, naukowiec ds. operacji Venus Express, stwierdził: "Tranzyty planetarne nie są interesujące wyłącznie z historycznego punktu widzenia, gdyż nabierają nowej wagi w badaniach nowo odkrytych planet wokół innych gwiazd. Z uwagi na to, że nie możemy uzyskać bezpośredniego obrazu egzoplanet, jedynie na podstawie analizy ich tranzytów możemy odkryć, czy zawierają wodę w stanie płynnym lub inne potencjalne 'biomarkerowe' molekuły, takie jak metan czy ozon. Tranzyt Wenus to przykład znacznie nam bliższy, który stwarza szansę na sprawdzenie naszych umiejętności interpretowania danych tranzytu. To z pewnością było dodatkową atrakcją w czasie obserwowania przez nas w czerwcu tranzytu Wenus - zwłaszcza wiedząc, że to nasza ostatnia szansa, gdyż na następny trzeba poczekać aż do 2117 r.!"Więcej informacji: Europejskie Kosmiczne Centrum Astronomii (ESAC): http://www.esa.int/esaMI/ESAC/ Projekt Europlanet: http://www.europlanet-ri.eu Europlanet Outreach: http://www.europlanet-eu.org/outreach/index.php?option=com_content&task=blogcategory&id=43&Itemid=85
Kraje
Australia, Hiszpania, Norwegia