Proste, acz inteligentne zapobieganie rozprzestrzenianiu się wycieków ropy z tankowców
Szybka interwencja, kiedy wrak lub tankowiec jest w niebezpieczeństwie może być kluczowa dla zapobiegnięcia rozprzestrzenianiu się zanieczyszczenia i ograniczeniu możliwych szkód w środowisku. Do niedawna jednak brak odpowiednich narzędzi i systemów utrudniał działania ratownicze. W ramach europejskiego projektu podjęto starania, aby zaradzić temu mankamentowi poprzez zaprojektowanie i walidację unijnej metody referencyjnej, która umożliwi szybką i opłacalną interwencję w razie zagrożenia wyciekiem z tankowca. W toku projektu DIFIS (Podwójnie odwrócony lej do interwencji na wrakach) zbadano, co należy zrobić z wyciekającą ropą i z tą, która pozostaje jeszcze w zbiornikach. Przeanalizowano również możliwości postępowania z tankowcami, które zatonęły na znacznych głębokościach. Końcowym wynikiem jest metoda znajdująca zastosowanie do wszystkich wraków tankowców, w których uwięziona substancja zanieczyszczająca nie rozpuściła się i ma niższą gęstość od wody morskiej. Proponowane rozwiązanie usuwania wycieku ropy opiera się na sile grawitacji. Zamiast kierowania bezpośrednio na powierzchnię - gdzie wszelkie operacje odzyskiwania znajdowałyby się pod przemożnym wpływem niekorzystnych warunków pogodowych - mieszanka ropy i wody jest prowadzona kanałem do zbiornika buforowego/separatora około 30-50 m pod powierzchnią wody. Zbiornik składa się z lekkiej, szybko rozstawialnej i elastycznej konstrukcji, która może pozostawać na miejscu, aż do opróżnienia wszystkich zbiorników wraku i wyeliminowania zagrożenia zanieczyszczeniem. Jego wyposażenie umożliwia wahadłowym jednostkom pływającym, przy sprzyjających warunkach pogodowych, szybkie zbieranie roby za pomocą standardowego sprzętu do załadunku na morzu. Kopuła zbiornika jest wykonana z materiału tekstylnego, a kolumna rynnowa z elastycznego przewodu rurowego i syntetycznego drutu o dużej wytrzymałości. Dzwon buforowy umieszczany jest około 50 m pod powierzchnią wody, poza oddziaływaniem fal, gdzie ma wystarczający wypór hydrostatyczny, aby naprężyć kolumnę rynnową i utrzymywać cały system w odpowiednim kształcie. W praktyce, po określeniu miejsca położenia wraku, wysyłany jest zdalnie sterowany pojazd (ROV) do przeprowadzenia oględzin. Ustalane są wówczas lokalna głębokość wody, geometria dna, właściwości gleby i prądy. Następnie za pomocą statku roboczego z dźwigiem lub wyciągarką o wystarczającym udźwigu umieszcza się na dnie betonowe bloki kotwiczne . Wówczas transportowana jest na miejsce barką składana kopuła. Opuszcza się ją do wody obok statku montażowego. Tutaj jest podłączana do pierwszego odcinka kolumny rynnowej, układanej z kolejnych odcinków. Zwiększanie się długości kolumny rynnowej powoduje stopniowe obniżanie się kopuły w pobliże wraku. Po rozłożeniu kopuły, dzwon buforowy jest podłączany do kolumny rynnowej, a cały system odłącza się od statku montażowego. Po zainstalowaniu, system DIFIS jest całkowicie pasywny i nie potrzebuje operatora. Można zaplanować operacje przeładunku i okresowe kontrole, aby sprawdzać integralności systemu. Ponieważ system DIFIS ma pozostawać na miejscu przez dłuższy okres, jest zaprojektowany w taki sposób, aby wytrzymywać surowe warunki środowiskowe. W toku rygorystycznych testów systemu DIFIS nie zaobserwowano nieoczekiwanego zachowania w warunkach operacyjnych, a kształt kopuły pozostawał niezmieniony. Co więcej zagłębienie dzwonu buforowego pod powierzchnią wody uznano za wystarczające. Ogólne zachowanie systemu DIFIS w czasie przeładunku również spełniło oczekiwania.Więcej informacji: Holenderski Instytut Badań Morskich http://www.marin.nl/web/show
Kraje
Włochy