Nanorurki węglowe - amunicja w walce z rakiem
Nanorurki węglowe - niewielkie rurki ze zwiniętych arkuszy węglowych - przedstawiają ogromny potencjał w zakresie dostarczania terapeutycznego ciepła, leków i czujników medycznych bezpośrednio tam, gdzie są potrzebne, aby zaatakować komórki nowotworowe. Nanorurki węglowe (CNT) mają średnicę zaledwie kilku nanometrów i parę mikronów długości. Ich możliwości tworzenia systemów transportu leków i czujników na potrzeby diagnostyki i terapii na poziomie komórkowym były przedmiotem dofinansowanego ze środków unijnych projektu CARBIO (Wielofunkcyjne nanorurki węglowe do zastosowań biomedycznych). Partnerzy projektu wskazali na potencjał CNT w systemach transportu leków i czujników na potrzeby diagnostyki i terapii na poziomie komórkowym. Po zwinięciu w rurki, CNT mogą pomieścić leki, czujniki czy elementy ogrzewające. Leki są zamykane w ochronnej powłoce węglowej, aby uniemożliwić ich kontakt z innymi tkankami. W ten sposób zawartość może być bezpiecznie transportowana do określonych miejsc w organizmie człowieka, skutecznie docierając do komórek. Zespół dokonał wyjątkowo ciekawego przełomu wraz z opracowaniem metody wykorzystującej CNT do transportu i uwalniania leków przeciwnowotworowych - karboplatyny i doksorubicyny - stosowanych w chemioterapii wielu rodzajów nowotworów. Sposób w jaki CNT poddają się zmianom chemicznym, sprawia że są szczególnie interesujące dla naukowców. Zespół CARBIO był w stanie regulować ich rozpuszczalność, umożliwiając kontrolowanie tempa uwalniania leku znajdującego się w rurce. Niezależnie od rozpuszczalności, początkowe własności fizyczne i chemiczne kapsułkowanego materiału nigdy nie podlegają zmianie. A to nie koniec zalet. Prócz ukierunkowania na komórki CNT mogą również pełnić funkcję anten pochłaniających promieniowanie elektromagnetyczne, jak ustalili partnerzy projektu. W ten sposób ciepło pozwala na zniszczenie guzów od środka. Partnerzy projektu CARBIO odkryli nawet sposób na uniknięcie zniszczenia transportowanych materiałów, a przez to wszelkiej potencjalnej toksyczności. Wynik? CNT są w stanie tworzyć inteligentne systemy transportu w nanoskali. Kolejnym istotnym komponentem projektu była budowa nowej, europejskiej struktury badawczej, sprzyjającej zacieśnianiu współpracy między młodymi naukowcami z całej UE. Dzięki wspólnej pracy naukowcy zbudowali urządzenia nanomedyczne, które są zarazem bezpieczne i skuteczne. Projekt CARBIO wzbudził też zainteresowanie międzynarodowe, przyciągając naukowców do europejskich laboratoriów. Prace nad CARBIO rozpoczęły się w 2006 r., a zakończyły w 2010 r., stając się katalizatorem ponad 10 wniosków projektowych na szczeblach krajowym i europejskim. Projekt, realizowany pod kierunkiem Instytutu Badań nad Ciałami Stałymi i Materiałami im. Leibniza w Niemczech, zgromadził naukowców z Austrii, Francji, Holandii, Niemiec, Polski i Zjednoczonego Królestwa. Patenty są w toku, a naukowcy dali wyraźnie do zrozumienia, że zamierzają kontynuować swoje prace. Projekt CARBIO otrzymał około 3 mln EUR dofinansowania ze środków unijnych.Więcej informacji: CARBIO: http://www.carbio.eu/ Karta informacji o projekcie:
Kraje
Austria, Niemcy, Francja, Niderlandy, Polska, Zjednoczone Królestwo