Inteligentna konstrukcja i nanotechnologia sposobem na obniżenie kosztów eksploatacji samolotów
Ciągłe innowacje konstrukcji samolotu doprowadziły do obniżenia zużycia paliwa, redukcji hałasu i niższych opłat dla pasażerów, dzięki podniesieniu wydajności lotów. Teraz dofinansowany ze środków unijnych projekt ma poprowadzić europejski przemysł lotniczy na wyższy poziom poprzez połączenie inteligentnych, nowych technik projektowania, aby jeszcze bardziej skrócić czas i koszty prac projektowych. Dofinansowany ze środków UE projekt SARISTU (Smart Intelligent Aircraft Structures), którego realizacja rozpoczęła się we wrześniu 2011 r., koncentruje się na potencjalnym zastosowaniu nowych materiałów na konkretnych etapach projektowania. Konsorcjum wykazało, że scalając różne materiały do wykonania na przykład skrzydła, można obniżyć opór o 6%, co oznacza, że zmniejsza się ilość paliwa potrzebna do wykonania lotu. Nowe, aerodynamiczne konstrukcje są lżejsze i generują mniej hałasu. Pomogą ograniczyć oddziaływanie przelatujących samolotów na obszary sąsiadujące z lotniskami. Mimo iż tego typu udoskonalenia mogą wydawać się jedynie drobnymi poprawkami w jednym aspekcie konstrukcji samolotu, ich następstwa mogą być znaczące. Około 2,2 mld osób rocznie wzbija się w niebo z powodów służbowych lub dla przyjemności, dlatego zanieczyszczenie i hałas związane z podróżowaniem samolotem stawiają przed sektorem ogromne wyzwanie. Z tego względu linie lotnicze, producenci samolotów i naukowcy nieustannie poszukują nowych sposobów na to, aby samoloty były lżejsze, bardziej aerodynamiczne i wydajne pod względem zużycia paliwa - stąd też takie znaczenie ma projekt SARITSU. Konkretne zadanie postawione przed projektem SARITSU, który otrzymał nieco ponad 32 mln EUR dofinansowania ze środków UE i ma być realizowany do sierpnia 2015 r., polega na łączeniu różnych technologii w celu stworzenia sterownych końcówek skrzydła. Do tej pory konsorcjum SARISTU opracowało za pomocą nowych materiałów i technologii klapę, która może zmieniać kształt w czasie lotu. Dzięki temu piloci mogą utrzymywać opór powietrza na możliwie jak najniższym poziomie. Wprowadzone zostały także inne innowacje, aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie tego usprawnienia. Ostatecznie przecież luka między klapą a nieruchomym skrzydłem samolotu zneutralizowałaby wszelki pozytywny wpływ, dlatego też zespół opracował elastyczny łącznik. Tym elementem jest zasadniczo żywica zawierająca nanorurki węglowe - nanoskalowe struktury o ogromnej wytrzymałości - która zachowuje sprężystość nawet w bardzo niskich temperaturach. Opracowano ją także z myślą o radzeniu sobie z dużymi prędkościami wiatru. Kolejną ważną zaletą zastosowania nanorurek węglowych w nowych żywicach jest potencjalne obniżenie ciężaru. W porównaniu do tradycyjnych systemów stałych, istnieje możliwość zmniejszenia ciężaru nawet o 3%. A dzięki wykorzystaniu szeregu nowych technologii, koszt instalacji elektrycznych w samolotach można obniżyć o 15%. Projekt SARISTU stanowi ważny krok w kierunku udanego wbudowywania inteligentnych koncepcji strukturalnych w tradycyjny projekt samolotu i obrazuje potencjał, jaki przedstawia zastosowanie nanotechnologii w produkcji samolotów. Co więcej, projekt pokazał, że przyrostowe ulepszenia mogą łącznie doprowadzić do znacznego obniżenia ciężaru i kosztów eksploatacji, przekładając się na wyższą wydajność aerodynamiczną.Więcej informacji: Projekt SARISTU http://www.saristu.eu/ Karta informacji o projekcie:
Kraje
Niemcy