Wizualizacja, prezentowanie i udostępnianie europejskiego dziedzictwa kulturowego
Digitalizacja jest narzędziem, które rewolucjonizuje sposób, w jaki możemy chronić i wykorzystywać bogactwo naszego dziedzictwa kulturowego. „Dobra kultury materialnej znajdujące się w muzeach, archiwach i bibliotekach stały się dostępne za pośrednictwem internetu”, mówi Florian Windhager, pracownik naukowy Uniwersytetu Kształcenia Ustawicznego w Krems(odnośnik otworzy się w nowym oknie) (UWK). „Obecnie wartości niematerialne – takie jak komunikaty językowe dotyczące życia artystów – zostały uporządkowane i można z nich korzystać w formie baz danych biograficznych na poziomie krajowym”. Te zaawansowane działania są doskonałym narzędziem zapewniającym szerszy odbiór, lepsze wykorzystanie i skuteczniejszą promocję dziedzictwa kulturowego całej Europy. Istnieje jednak kilka obszarów wymagających poprawy. „Na utworzenie wciąż czeka niezliczona liczba połączeń między zdigitalizowanymi dobrami kultury a odpowiadającymi im informacjami z dziedziny kultury”, zaznacza Eva Mayr, pracowniczka naukowa UWK. Korzystając ze wsparcia finansowanego przez Unię Europejską projektu InTaVia(odnośnik otworzy się w nowym oknie), międzynarodowy zespół koordynowany przez Windhagera i Mayr robi wszystko, by wypełnić tę lukę. Wykorzystując informacje z różnych baz danych poświęconych spuściźnie zarówno materialnej, jak i niematerialnej, uczestnicy projektu opracowali otwarty portal informacyjny(odnośnik otworzy się w nowym oknie) umożliwiający analizę wizualną, realizację zadań kuratorskich i komunikację wizualną w odniesieniu do dóbr kultury i ich wzajemnych powiązań.
Sztuczna inteligencja pomaga łączyć różne źródła danych
Portal InTaVia został zaprojektowany w celu pozyskiwania, harmonizacji i wzbogacania danych dotyczących dóbr kultury i powiązanych z nimi biografii artystów pochodzących z różnych europejskich baz danych. Jedną z jego kluczowych funkcji jest graf wiedzy, który zawiera 24 588 310 ustrukturyzowanych stwierdzeń na temat 713 570 dóbr kultury i osób. Służy on do analizowania i tworzenia połączeń między różnorodnymi źródłami danych, wykorzystując w tym celu sztuczną inteligencję i technologię przetwarzania języka naturalnego. Grafowi wiedzy towarzyszy zestaw narzędzi internetowych ułatwiających zarządzanie danymi, a także ich analizę i przesyłanie. W zestawie tym znalazły się narzędzia do wyszukiwania, sprawdzania, selekcjonowania i wizualizacji danych, zarówno z grafu, jak i ze źródeł importowanych lokalnie.
Przekształcanie danych w zajmujące – i interaktywne – historie
Kolejnym kluczowym komponentem portalu InTaVia jest szereg narzędzi pozwalających na innowacyjny sposób opowiadania historii. „Dzięki możliwości łączenia wizualizacji, tekstu i rozmaitych innych form multimedialnych portal pomaga użytkownikom w przekształcaniu danych w ciekawe opowieści”, zauważa Mayr. Jako przykład może służyć historia wiedeńskiej rezydencji Hofburg(odnośnik otworzy się w nowym oknie) od czasów średniowiecza po dzień dzisiejszy. „Pozyskując dane z całego wachlarza źródeł, możemy stworzyć wciągającą historię dotyczącą powstawania pałacu, począwszy od jego założenia, które miało miejsce w XIII wieku”, zauważa Windhager. Dzięki wykorzystaniu opracowanej w ramach projektu przeglądarki do udostępniania historii ta wciągająca opowieść może być odtwarzana zarówno za pośrednictwem aplikacji internetowej(odnośnik otworzy się w nowym oknie), jak i aplikacji mobilnej(odnośnik otworzy się w nowym oknie), przy czym obie posiadają elementy rzeczywistości rozszerzonej(odnośnik otworzy się w nowym oknie).
Dzielenie się europejskim dziedzictwem kulturowym ze światem
Choć wciąż jest wiele do zrobienia, jeśli chodzi o poszerzanie bazy wiedzy i upowszechnianie metod i narzędzi dostępnych na platformie, w ramach projektu udało się stworzyć punkt kompleksowej obsługi, który umożliwia łączenie materialnego i niematerialnego dziedzictwa kulturowego Europy i dzielenie się tymi wyjątkowymi historiami z całym światem. „Platforma InTaVia to doskonały przykład tego, w jaki sposób bogactwo europejskiej kultury może stać się szerzej dostępne na całym świecie – nie tylko dla ekspertów, ale również dla opinii publicznej”, podsumowuje Mayr.
