Zaawansowana technika produkcji zbiorników kompozytowych
Uczestnicy projektu ZEM zajęli się kwestią monitorowania integralności strukturalnej kompozytowych zbiorników wysokociśnieniowych przeznaczonych do przechowywania gazu ziemnego i wodoru. W odróżnieniu od obecnie stosowanych, czaso- i kapitałochłonnych technik, sugerowane podejście wykorzystuje nowatorskie czujniki światłowodowe umieszczone w wysokociśnieniowych zbiornikach kompozytowych. Położono szczególny nacisk na proces produkcji zbiorników kompozytowych, w tym na nawijanie włókien na mokro oraz materiały do prasowania laminatów zbrojonych wykonane z pakuł. Nawijanie włókien to technika produkcji struktur z materiałów kompozytowych. Do najczęściej używanych materiałów należą włókno węglowe i szklane powlekane żywicami syntetycznymi podczas formowania. Proces nawijania włókien na mokro obejmuje kąpiel włókien w żywicy, a następnie nawijanie ich na obracający się trzpień. W procesie nawijania materiału do prasowania laminatów zbrojonych wykonanego z pakuł uprzednio zaimpregnowane włókna pakułowe są umieszczane na obracającym się trzpieniu. W porównaniu z metodą nawijania na mokro druga opisana metoda po przetestowaniu okazała się bardziej odpowiednia pod względem czasu produkcji, jakości laminatu i wpływu na środowisko. Opracowany proces jest już gotowy do wdrożenia. Chociaż metoda nawijania na mokro jest uznana za mniej kosztowną z powodu niskiej ceny stosowanych materiałów, przewiduje się, że różnica ta niedługo się wyrówna w związku ze stałym wzrostem cen włókien węglowych. Nawijane włókna pakułowe do prasowania laminatów zbrojonych są także odpowiednie do masowej produkcji węglowo-epoksydowych zbiorników ciśnieniowych. Proces ten może również znaleźć swoje zastosowanie w produkcji wałów napędowych z nawijanych włókien węglowo-epoksydowych w przemyśle okrętowym oraz węglowo-epoksydowych teleskopowych podajników paliwa w przemyśle lotniczym.
