Zaawansowana nauka służy ulepszaniu ceramiki
Szkliwo ceramiczne to cienka, połyskliwa i przezroczysta powłoka pokrywająca gliniane wyroby, na przykład wyroby garncarskie, porcelanę lub cegły. Jest to substancja kwarcowa, materiał szklisty, który po wypaleniu uszczelnia pory w pokrytej nim glinie i tworzy jej twardą powierzchnię. Głównie z powodu szklistego, amorficznego stanu szkliw ceramicznych trudno jest wyznaczyć punkty krytyczne, a tym samym substancje te scharakteryzować. Co więcej, gdy temperatura szkliwa rośnie i osiąga punkt uszczelniania, łatwiej dochodzi do powstawania pęcherzyków. Pęcherzyki uwięzione w szkliwie znacznie pogarszają jego właściwości. W toku projektu BUCOGLACER za pomocą zaawansowanych metod naukowych opracowano innowacyjne procesy ograniczające powstawanie pęcherzyków w szkliwie wyrobów ceramicznych. Na podstawie testów gradientowych możliwe było określenie temperatury uszczelniania. Oprócz zastosowania testów gradientowych wykorzystano także mikroskopię wysokotemperaturową do obserwacji próbek w różnych temperaturach. Mikroskopia wysokotemperaturowa to nowoczesna metoda analizy obrazu próbki szkliwa w funkcji temperatury. Za pomocą technik analizy obrazu można określić punkty charakterystyczne w procesie topnienia szkliwa. Ta charakterystyka umożliwia obliczenie lepkości szkliwa w zależności od temperatury według znanego wzoru. Mimo że wiedza o lepkości i temperaturze uszczelniania wystarczy do kompletnego opisania zachowania się szkliwa, uczestnicy projektu skorzystali również z mikroskopii temperaturowej. Metoda okazała się skuteczna i ważna jako narzędzie pomocne w ostatecznej eliminacji zjawiska powstawania pęcherzyków w szkliwie. Ponadto dostarczyła podstaw do opracowania nowych norm pomiarowych, które można w przyszłości włączyć do europejskiego systemu normalizacji ceramiki.
