Powstrzymywanie degradacji dziedzictwa europejskiego
W wielu dużych europejskich miastach znajdują się starzejące się konstrukcje kamienne będące integralną częścią kulturowego dziedzictwa kontynentu. Niestety, skarby te są coraz bardziej zagrożone zanieczyszczeniami miejskiego powietrza. Tlenki azotu i siarki emitowane do atmosfery przetwarzane są na związki kwasowe, które osłabiają i degradują kamień. Poszukując innych niż stosowane tradycyjnie mechaniczne i chemiczne metody usuwania zniszczeń, w ramach programu Energia, Środowisko i Zrównoważony Rozwój sfinansowano badania nad technikami bioremediacji. W ramach projektu zatytułowanego BIOBRUSH badano zastosowanie bakterii powodujących biokalcyfikację. Mikrobiologowie z Uniwersytetu w Portsmouth, koordynatora programu BIOBRUSH, zbadali możliwe zagrożenia związane z takim podejściem. W odniesieniu do zmiany składu samego kamienia nie stwierdzono żadnych problemów z wyjątkiem małej wrażliwości bardzo starego marmuru. Nie zaobserwowano też znaczących zmian koloru. Jednak intensywne zastosowanie bakterii może prowadzić do pęknięć warstwy powierzchniowej. Pracownicy Uniwersytetu w Portsmouth zbadali również wpływ materiału nośnika wykorzystywanego w celu dostarczania bakterii do kamienia. W odniesieniu do żelu węglowodanowego nie można wyciągnąć definitywnych wniosków, natomiast dla sepiolitu stwierdzono, że w większości przypadków zwiększa pochłanianie wody i porowatość. Ogólnie rzecz biorąc, metoda ta dobrze nadaje się do niektórych typów kamienia, takich jak piaskowiec, a mniej do innych, takich jak wapień. Na zakończenie stwierdzono, że zastosowanie bakterii nie ma trwałego wpływu na populację mikroorganizmów na powierzchni kamienia. Podsumowując, wyniki oceny zagrożenia wskazują na duże możliwości wykorzystania w Europie bakterii powodujących biokalcyfikację.
