Układ wykrywania drapieżników świerszcza leśnego
W ramach badań analizowano układ czuciowy świerszcza leśnego, śledząc jego percepcję prądów powietrznych. Korzystając z technologii bioelektronicznych, naukowcy ocenili zachowanie włosków mechanoreceptorowych na świerszczu, które odpowiadają na bodźce ze strony atakujących drapieżników. Zebrane wyniki doprowadziły do szeregu ciekawych wniosków. Po pierwsze zauważono, że młode świerszcze różnią się od starszych pod względem odpowiedzi na drapieżnika (pająka). Młodsze owady chowały się pod liśćmi. Po drugie wyglądało na to, że drapieżnik stosował dwie taktyki w celu zmylenia układu wykrywania świerszcza leśnego. Pająk atakował albo bardzo szybko, zaskakując w ten sposób swoją ofiarę, albo bardzo wolno w celu ukrycia zamiaru ataku. Zrozumienie istotności przepływu powietrza wokół układu czuciowego świerszcza pogłębiło się w trakcie tego badania. Okazało się, że układ ten charakteryzuje się dużą gęstością nieoddziałujących ze sobą krótkich włosków przy podstawie przysadki odwłokowej. To miejsce charakteryzuje się największą czułością na prądy powietrzne. W ramach projektu CICADA osiągnięto lepsze zrozumienie fizjologicznych podstaw czucia. Zebrane informacje zostaną wykorzystane przy opracowywaniu wysoce zintegrowanych, miniaturowych, sztucznych układów imitujących układy żywe. Projekt przyczynił się również do postępów biometrycznych, symulowanych układów percepcji. Umożliwiło to naukowcom ocenę względnego wpływu zmiennych na działanie i zapewnienie narzędzi konceptualizacji przeznaczonych do opracowywania biometrycznych czujników wykonanych przez człowieka.
