Analiza danych sejsmicznych z obszaru Morza Martwego Zgromadzono i przeanalizowano prace opisujące badania zagrożenia sejsmicznego w rejonie uskoku Morza Martwego oparte na historycznych zapisach aktywności. Dzięki temu określono ramy dla dalszych, bardziej jednoznacznych badań oraz pomoc w sprecyzowaniu elementów potrzebnych do określenia ryzyka sejsmicznego w przyszłości. Zmiana klimatu i środowisko © Shutterstock Wiele obszarów Bliskiego Wschodu znajduje się w pobliżu uskoku Morza Martwego, rejonu podatnego na silne zjawiska sejsmiczne. Duże trzęsienia ziemi są niszczycielskie z powodu utraty życia oraz kosztowne ze względu na poważne zniszczenia. Ze względu na bogate dziedzictwo kulturowe tych obszarów oraz na starożytne miasta, cytadele, fortece i miejsca wykopalisk archeologicznych w ramach projektu APAME starano się zgromadzić i przestudiować informacje dotyczące podatności na zagrożenia sejsmiczne. Dokonano tego, łącząc badania historyczne, archeologiczne oraz badania na temat niebezpieczeństwa trzęsień ziemi. Analiza projektu wykazała, że zgromadzono ogromną ilość danych i badania dały istotne wyniki. Brak najważniejszych danych sejsmologicznych, takich jak zapisy sejsmometru i akcelerometru, przeszkodził jednak w utworzeniu pełnej analizy zagrożeń sejsmicznych. Przykładowe scenariusze z poprzednich badań na obszarze Libanu zawierały oceny zagrożeń sejsmicznych, mimo to nadal potrzebny jest pełny, parametryczny katalog sejsmiczny, w którym znalazłaby się analiza obszarów południowo-wschodniej Turcji, Syrii, Libanu, Izraela, Palestyny i Jordanii. Niezbędne będzie dokładne określenie położenia tych obszarów oraz intensywności historycznych i zmierzonych zjawisk sejsmicznych. Ostatnie trzęsienia ziemi mogą pomóc w lepszym zrozumieniu parametrów prędkości, zjawisk zachodzących w głębi skorupy ziemskiej i na jej powierzchni oraz współczynnika aktywnej deformacji w pobliżu uskoku Morza Martwego. Najprawdopodobniej współczesne programy nieliniowego mapowania zagrożeń nie są w stanie uwzględniać takich warunków. Dzięki badaniom archeologiczno-paleosejsmicznym projekt APAME może jednak udostępnić zapisy zagrożeń sejsmicznych w przeszłości, które z kolei mogą posłużyć do rozszerzenia aktualnej i przyszłej wiedzy.
