Osiąganie większej wydajności przy produkcji kiszonki
Uzyskiwanie suszu na obszarach wyżynnych Europy, takich jak Alpy lub górskie rejony Szkocji związane jest z trudnym zarządzaniem. Uprawy wysoko wydajnego suszu, takiego jak kukurydza, nie są możliwe na dużych wysokościach. W rezultacie tego, rolnicy polegają na innych uprawach, zwłaszcza życicy, odpornej na trudne warunki zimnego i mokrego klimatu. Toteż w ramach projektu SWEETGRASS postawiono sobie za cel ułatwienie warunków hodowli inwentarza żywego w mniej korzystnych rejonach poprzez ulepszenie istniejących odmian życicy. Biorąc pod uwagę dwie różne perspektywy, uznano, że wysoki poziom zawartości węglowodanów rozpuszczalnych w wodzie (WSC), występujący przy uprawach życicy, poprawi wychów inwentarza żywego. Po pierwsze, stosowanie traw o wysokiej zawartości węglowodanów (WSC) obniża zawartość azotu w odchodach i moczu, a po drugie, zapewnia produkcję kiszonki lepszej jakości. Partnerzy projektu z Instytutu Badań Pastwisk i Środowiska w Walii przebadali najbardziej efektywne strategie zarządzania stosowane przy produkcji kiszonki. W celu dopracowania najbardziej skutecznych metod, w trakcie prób zastosowano wysoko wydajną odmianę WSC o nazwie AberDart, a także środki konieczne do utrzymania wysokich zawartości WSC. Dzięki wysokiej zawartości cukru, następuje wzrost produkcji kwasu mlekowego, co z kolei obniża pH. Zakwaszenie zapewnia ochronę środków odżywczych oraz powstrzymuje wzrost mikrobakterii. Oznacza to, iż można uniknąć psucia się kiszonki, co może mieć bardzo negatywny wpływ na produkcję zwierzęcą. Naukowcy z dziedziny rolnictwa odkryli, że w celu zapewnienia produkcji kiszonki o wysokiej jakości, najbardziej korzystnym sposobem było doprowadzenie do jej szybkiego więdnięcia, możliwie w suchych słonecznych warunkach. Biorąc jednak pod uwagę typową pogodę charakterystyczną dla rejonów wyżynnych, nie można spodziewać się okresów bezdeszczowych po przeprowadzeniu żniw. W takim przypadku zalecane jest dodawanie środków chemicznych na bazie kwasów, by zatrzymać wzrost bakterii anaerobowych, takich jak clostridia, oraz stosowanie odmian o stosunkowo wysokich zawartościach węglowodanów WSC. Naukowcy walijscy podali w zarysie sprawdzone metody pomyślnego zarządzania produkcją kiszonki z życicy o wysokiej zawartości węglowodanów WSC do wykorzystania przez gospodarstwa na terenach wyżynnych. Dzięki uzyskanym rezultatom badań, zarówno ochrona, jak też zdrowie inwentarza żywego oraz produkcja na obszarach marginalnych mogą odnosić istotne korzyści.
