Do rozwoju komórki nerwowej potrzebne są niekiedy dwa czynniki
Rozwój komórki od fazy komórki macierzystej, która nie posiada określonej funkcji i niezróżnicowanej struktury, do fazy aktywnego w pełni neuronu lub komórki nerwowej, obejmuje wykorzystanie złożonej sieci substancji chemicznych. Jeśli dodać do tego trwające przez całe życie zmiany we wzajemnych połączeniach nerwowych, to w rezultacie tego utworzona zostaje pamięć i zadziwiająca zdolność do uczenia się. Zdolność do kontrolowania zmian począwszy od niezróżnicowanej komórki do stadium neuronu oznacza, że wiele chorób neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Parkinsona, można będzie wyleczyć. W trakcie finansowanego przez UE projektu "Glejopochodny czynnik neurotroficzny" (GDNF) zamierzano zająć się badaniem tego właśnie czynnika, od którego nazwano prowadzony projekt badawczy. GDNF jest czynnikiem chemicznie odpowiedzialnym za wzrost wielu neuronów w centralnym układzie nerwowym – mózgu i rdzeniu kręgowym. Istnieje oczywiście wiele innych czynników molekularnych wpływających na zakres rozwoju komórki nerwowej. Naukowcy skoncentrowali swoją uwagę na dwóch określonych substancjach chemicznych. Pierwsza, „przestawiona podczas transfekcji" (RET), z rodziny GDNF, odpowiedzialna jest za przesyłanie komunikatów, a więc jest substancją sygnalizującą. Druga, ale na pewno nie jedyna, współpracująca z RET, to receptor endonteliny typu B (EDNRB). Molekuła ta również działa w charakterze sygnalizatora, przekazującego komunikaty chemiczne z zewnątrz do wewnątrz komórki. Okazuje się, że te dwa komunikatory komórkowe są specyficznie spokrewnione ze sobą, zwłaszcza w rejonie jelit lub komórek nerwowych jelit u ssaków. Naukowcy wykryli, że wspólnie odgrywają one znaczną rolę w kontrolowaniu rozwoju. Po uaktywnieniu, EDNRB wzmogła swoją rolę komunikatora RET w okresie rozwoju „niezaangażowanych" jeszcze komórek nerwowych jelit. Na ironię zakrawa, iż substancje te mogą także przeciwdziałać na siebie, czyli zachowywać się antagonistycznie, podczas przemieszczania komórek progenitorowych, podobnych do komórek macierzystych, lecz bardziej rozwiniętych w kierunku swojej ostatecznej postaci w charakterze zróżnicowanych komórek nerwowych. Dla uzupełnienia należy dodać, że pomost chemiczny między systemami sygnalizacji RET a EDNRB, będący, jak się okazało, enzymem An, czyli kinazą białka A, odgrywa wiele ról, ale w jelitowym układzie nerwowym, jest jednym z molekularnej grupy towarzyszącej, jaka wiąże ze sobą dwa układy. Molekuły wielofunkcyjne tworzą, jak się wydaje, nieskończoną liczbę możliwości dla rozmaitych ścieżek rozwoju w układach biologicznych. Prace uczestników zespołu konsorcjum GDNF wypełniły niewielką, ale ważną lukę w zrozumieniu mechaniki rozwoju neuronów u ssaków.
