Swobodne podróże morskich organizmów
Przed wyruszeniem w podróż statki pobierają określoną ilość wody w celu ich stabilizacji. Następnie w lokalizacji docelowej woda ta jest wylewana. Woda ta jest nazywana wodą balastową. Zawiera znaczne ilości kamyków i osadów, w związku z czym stanowi miejsce życia tysięcy organizmów morskich. Szacuje się, że w ten sposób codziennie podróżuje po świecie ponad 3000 gatunków. Wtargnięcie egzotycznych lub obcych gatunków może spustoszyć ekosystem i doprowadzić do nieodwracalnej utraty równowagi, co może nawet doprowadzić do wyginięcia innych gatunków. Aby ułatwić opanowanie sytuacji, Międzynarodowa Organizacja Morska przygotowała dyrektywy i zalecenia dotyczące metod uzdatniania i kontrolowania limitów spustu wody w odniesieniu do licznych mikroorganizmów. Finansowany przez UE projekt Martob miał na celu zapobieganie przedostawaniu się żywych organizmów do wody balastowej. W ramach projektu zbadano pomocniczy mechanizm ochrony w postaci uzdatniania wody w trakcie podróży. Podczas prób laboratoryjnych badacze przygotowali mieszaninę mikroorganizmów w celu dokonania oceny biologicznych efektów wszystkich technik oraz wpływu organizmów zawartych w spreparowanej zawiesinie na środowisko. Do kryteriów oceny metod należało między innymi bezpieczeństwo załogi, koszt oraz potencjalne efekty korozyjne. Dzięki projektowi Martob został uwypuklony fakt, że w przypadku wielu opcji uzdatniania wody ważna jest konstrukcja zbiorników, w których byłoby jak najmniej miejsc umożliwiających ukrycie się "pasażerów na gapę". Ponadto w zabijaniu mikroorganizmów dużą rolę odgrywają pompy wody balastowej. W celu lepszego egzekwowania przepisów badacze z projektu Martob zalecają wprowadzenie procedury zatwierdzania systemu uzdatniania. Władze stref przybrzeżnych mogłyby wtedy zwrócić się z wnioskiem o potwierdzenie działania procedury, co mogłoby podlegać cyfrowej rejestracji. Badania przeprowadzone w ramach projektu Martob dostarczyły podstaw do wypracowania jednolitego podejścia w zakresie systemu uzdatniania wody balastowej. Można mieć nadzieję, że dalsze prace badawczo-rozwojowe zapobiegną niszczeniu i destabilizowaniu kolejnych ekosystemów na świecie.
