Konwersja i wychwytywanie gazu na rzecz energii
W ramach zrealizowanego wcześniej projektu "Projekt wychwytywania CO2" (CCP) zaprezentowano, że technologia spalania w pętli chemicznej (CLC) oferuje 100-procentowy, wysoce skoncentrowany wychwyt CO2, żadnych emisji NOx ani potrzeby procesu oddzielania gazu. Ponadto wykorzystanie dobrze znanej technologii kotła oznacza możliwość bardzo precyzyjnej oceny kosztów. W porównaniu do wyników uzyskanych przy zastosowaniu dzisiejszej technologii, szacuje się, że dzięki CLC obniżenie kosztów wychwytywania CO2 wynosi pomiędzy 40% a 50%. Celem projektu "Spalanie w pętli chemicznej mocy gazowej z przygotowanego CO2" (Moc gazowa CLC) było rozwinięcie technologii CLC do nowego poziomu poprzez skupienie się na kwestiach niezbędnych do podniesienia jej standardu. Celem finansowanego ze środków UE projektu było stworzenie i zatwierdzenie rozwiązań tych kwestii, a tym samym osiągnięcie postępów w zakresie przeprowadzonych już prac w ramach CCP i umożliwienie przyszłej fazy demonstracyjnej. Partnerzy projektu przetestowali nośniki tlenu, między innymi pod względem właściwości fizycznych, składu chemicznego oraz konwersji gazu w warunkach redukcyjnych i utleniania. Zbadano parametry mające znaczenie dla CLC w materiałach nośnikowych tlenu, a cząsteczki przenoszące tlen o pożądanych właściwościach przygotowano przy użyciu surowców komercyjnych. Testom poddano cztery nośniki tlenu i uzyskano konwersję węgla do 97%. Specjalny zintegrowany pilot zaprojektowany i skonstruowany do badania procesu ścierania nośników tlenu wykazał, że ścieranie cząstek występowało w stopniu ograniczonym. Na potrzeby CLC zaprojektowano i zbudowano system reaktora z podwójnym cyrkulującym złożem fluidalnym (DCFB) wykorzystujący gaz ziemny o mocy paliwowej rzędu 120 kW, a także opracowano model matematyczny opisujący zachowanie instalacji pilotażowej. Model globalny obejmuje modele podrzędne, z których jeden uwzględnia wszystkie procesy mające wpływ na reakcję paliwa gazowego i nośnika tlenu. Projekt skutecznie zajął się zasadniczymi kwestiami na rzecz przyszłej demonstracji procesu CLC, łącznie z podniesieniem standardu technologii na potrzeby przemysłowego zespołu demonstracyjnego. Przeprowadzono także ocenę środowiskową, by zagwarantować, że proces spełnia przyszłe standardy bezpieczeństwa na stanowisku roboczym, a także normy środowiskowe. Działania i wyniki testów są pozytywne w odniesieniu do produkcji nośników tlenu, które wykazują właściwości uznawane za istotne dla CLC i mogą być wytwarzane przy użyciu komercyjnych materiałów i metod produkcji. Największym sukcesem projektu było skonstruowanie największego na świecie reaktora CLC, który z powodzeniem obsługiwano dzięki opracowanym nośnikom tlenu.
