Rozwijanie teorii strun
Filozofia i zawiłości związane z fizyką wysokich energii są zasadniczo wyjaśniane przez tzw. Model Standardowy (MS), który objaśnia wszelkie interakcje występujące w naturze. W dużych akceleratorach cząstek nie można zastosować Modelu Standardowego do wszystkich obserwacji, dlatego potrzebny jest nowy model, by wyjaśnić owe niestandardowe aspekty fizyczne. Zalicza się do nich zmiany oddziaływania grawitacyjnego, zmienności kosmologiczne, przyspieszone rozszerzanie oraz inne zjawiska obserwowane w tym otoczeniu. W ramach sfinansowanego przez UE projektu pod nazwą "Fenomenologia strun: uogólnione struktury, fizyka nieperturbacyjna i łamanie supersymetrii" (String Pheno) podjęto próbę opracowania takiego nowego modelu. W ramach projektu zbadano, jak teoria strun odpowiada fizyce akceleratorów w zakresie jej stosowania do cząstek i interakcji występujących w naturze w obrębie ujednoliconego modelu (grawitacja, wzajemne oddziaływanie pól z cechowaniem i supersymetria). Teoria strun ma szczególne znaczenie w świetle Wielkiego Zderzacza Hadronów (Large Hadron Collider, LHC), który został niedawno uruchomiony. Wielki Zderzacz Hadronów umożliwił projektowi zbadanie niektórych tajemnic fizyki wysokich energii, koncentrujących się szczególnie na mechanizmach łamania supersymetrii i stabilizacji modułów. W ramach tego drugiego tematu zespół projektu przeprowadził liczne eksperymenty, by poczynić postęp w zakresie teorii strun. Dziedzina podjętych badań znana jest także jako kompaktyfikacja teorii strun. Wszystkie eksperymenty zostały udokumentowane i mogą pomóc naukowcom w rozwiązaniu zawiłości i tajemnic teorii strun, posuwając znacząco naprzód badania w tym obszarze.