Badanie zastosowań cieczy jonowych jako smarów
Ciecze jonowe (półorganiczne sole pozostające w stanie ciekłym w temperaturze poniżej 100°C) od niedawna zastępują tradycyjne rozpuszczalniki w wielu złożonych zastosowaniach przemysłowych. Ciecze te są stabilne, niepalne, całkowicie lub niemal nielotne, łatwo łączą się ze strukturami chemicznymi i małą właściwości smarne, dzięki czemu są potencjalnie idealnymi smarami. W ramach finansowanego ze środków UE projektu "Mechanisms of interactions in nano-scale of novel ionic lubricants with functional surfaces" (MINILUBES) zbadano budowę, syntezę i właściwości smarne różnych cieczy jonowych. Badania dotyczyły wpływu struktury i właściwości chemicznych cieczy jonowych na takie cechy, jak długoterminowa stabilność, łatwość syntezy i zdolność do mieszania się z olejami utlenionymi, a także parametry dotyczące kontroli tarcia i ograniczania zużycia. Uczestnicy projektu sprawdzili również, czy stosowanie cieczy jonowych umożliwia uniknięcie zjawiska kawitacji płynnej, które jest częstym problemem w przypadku tradycyjnych smarów. Podczas realizacji projektu MINILUBES oceniono biodegradowalność i toksyczność wielu cieczy jonowych w celu opracowania listy smarów bezpiecznych dla środowiska. Zespół naukowców ustalił, że bezhalogenowe ciecze jonowe oferują także najlepsze właściwości smarne. Wyniki projektu okazały się solidną podstawą dalszych badań nad zastosowaniami cieczy jonowych w konkretnych smarach.
Słowa kluczowe
Ciecze jonowe, smary, zastosowania przemysłowe, powierzchnia funkcjonalna, właściwości chemiczne, kawitacja płynna, zużycie, tarcie, bez halogenu, polimery
