Europejska sieć jednolitych badań nanomateriałowych
Unia Europejska została utworzona przez Wspólnotę Europejską w 1993 roku wraz z ratyfikacją traktatu z Maastricht. Unia stanowi jedność gospodarczą i polityczną, która ma ważne implikacje dla rozwoju badań i technologii (RBT) w zakresie podziału środków, współpracy międzynarodowej i kształtowania polityki. Obecnie UE liczy 27 państw członkowskich, w tym Nowe Niepodległe Państwa (NPN) byłego Związku Radzieckiego. Kraje kandydujące to te, które podlegają obecnie ocenie za spełnienie kryteriów niezbędnych do uzyskania pełnoprawnego członkostwa w UE. Kraje kandydujące oraz potencjalne kraje kandydujące z Europy południowo-wschodniej i innych regionów kwalifikują się do otrzymania finansowania UE na realizację badań. Europejscy naukowcy zainicjowali projekt "Sieć SKK na rzecz materiałów nanostrukturalnych" (Nenamat) w celu zorganizowania współpracy między 10 stowarzyszonymi krajami kandydującymi (SKK) w dziedzinie nanomateriałów. Konsorcjum dążyło również do rozszerzenia współpracy poza SKK poprzez włączenie państw członkowskich oraz innych w celu wzmocnienia europejskiej przestrzeni badawczej na polu nanomateriałów. Cele tej współpracy obejmowały współdzielenie infrastruktury, monitorowanie wspólnych interesów, poprawę kształcenia i rozwoju umiejętności w tej dziedzinie, a także stworzenie programu badań. Działania w ramach programu Nenamat doprowadziły do ustanowienia dwóch podgrup z reprezentantami głównej grupy projektowej. Pierwsza objęła w dużym stopniu dziedzinę fizyki teoretycznej powiązaną z nanotechnologią oraz aktywnie organizowała warsztaty i szkoły letnie. Druga była związana z nowymi materiałami i rozwojem technologii, ze szczególnym uwzględnieniem małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP). Dalsza współpraca między krajami kandydującymi do UE, potencjalnymi kandydatami oraz państwami członkowskimi UE powinna umożliwić UE wykorzystanie niesamowitego kapitału ludzkiego w tak zróżnicowanym kulturowo i technologicznie krajobrazie.
