Polimery z zawartością metalu jako nanoprzewody molekularne
Pojęcie "polimer" najczęściej kojarzy się z różnymi tworzywami sztucznymi wykorzystywanymi do produkcji butelek na napoje, pojemników na jogurty itp. Jednakże polimer to po prostu długi łańcuch jednolitych podjednostek – monomerów, z których zbudowana jest końcowa cząsteczka. Drobna zmiana następuje w przypadku zastosowania kilku różnych monomerów, które w formie łańcucha tworzą oligomer. Polimery zawierające metal, zwane metalopolimerami, znalazły się w centrum powszechnej uwagi dzięki połączeniu zalet przetwarzania polimerów oraz funkcjonalności charakterystycznych dla metali. Znajdują one zastosowanie w czujnikach, urządzeniach emitujących światło, ogniwach słonecznych czy reakcjach katalitycznych. Jedną z istotnych przeszkód stojących na drodze powszechnego zastosowania metalopolimerów jest trudność w przeprowadzaniu ich syntezy; wykorzystanie sprawdzonych procedur polimeryzacji dla polimerów organicznych skutkuje powstaniem stosunkowo nierozpuszczalnych i słabo scharakteryzowanych metalopolimerów. W ramach finansowanego ze środków UE projektu SPIM europejscy naukowcy podjęli się syntezy oligomerycznych lub polimerycznych związków z liniowymi łańcuchami wiązań metalowych. Związki z łańcuchami liniowymi mogą mieć ważne zastosowania jako nowe nanoprzewody molekularne. Oprócz syntezy i charakteryzacji różnych związków zespół odkrył w pewnych materiałach zdolności samoorganizacyjne. Właściwość ta została zbadana pod kątem potencjalnej produkcji nanoprzewodów przewodzących i emisyjnych do zastosowania w nanourządzeniach elektronicznych i optoelektronicznych. Zespół projektu SPIM rozszerzył również prace o ocenę struktur cylindrycznych, które mogą być wykorzystane jako platformy katalityczne w chemii syntetycznej. Odkrycia poczynione w ramach projektu SPIM w zakresie nanostruktur opartych na metalopolimerach wywierają istotny wpływ na zastosowania, w tym organicznych tranzystorów polowych, ogniw słonecznych czy diod LED.
