Lżejsze samoloty, mniej zanieczyszczeń
Liczba pasażerów linii lotniczych w 2010 r. była niemal czterokrotnie większa niż 30 lat wcześniej, sięgając miliarda osób wobec 260 milionów na początku lat 80. ub. wieku. W kontekście coraz większej ilości zanieczyszczeń i gazów cieplarnianych uczeni na całym świecie poszukują nowych technologii pozwalających zmniejszyć masę samolotów i użycie paliwa. W ramach finansowanego ze środków UE projektu "Innovative material synergies & composite processing strategies" (IMS&CPS) badano nowe nanotechnologie i procesy, dzięki którym można by budować lżejsze samoloty. Wykorzystując proces SQRTM (Same Qualified Resin Transfer Moulding) do jednoetapowego wytwarzania złożonych struktur, zespół starał się zmniejszyć ilość metalowych części. Badano także wstępnie zaimpregnowane tkaniny i zaawansowane wstępniaki tkaninowe, w tym materiały oparte na nanorurkach węglowych, aby poprawić ich przewodność elektryczną. Dzięki temu z powodzeniem wyprodukowano dwie typowe części samolotu: element kadłuba oraz klapy podwozia. Następnie przeprowadzono analizę cyklu życia, która pokazała, w jakim stopniu części te pozwalają obniżyć koszty produkcji oraz wpływ samolotu na środowisko. Ponadto analizowano możliwości zastosowania nanorurek węglowych w materiałach kompozytowych nie tylko w lotnictwie, ale także na kolei. Co ważne, uczestnicy projektu IMS&CPS udostępnili wszystkie swoje badania oparte na SQRTM i nanotechnologii, dzięki czemu mogą one zostać wykorzystane do bardziej ekologicznego wytwarzania drzwi, klap, przerywaczy, lotek skrzeli i innych części samolotowych. Innowacje te mogą przyczynić się do poprawy kondycji przemysłu produkcyjnego oraz zmniejszenia emisji związków węgla, pomagając europejskim wytwórcom w zdobyciu wiodącej pozycji na rynku. Efektem będzie też poprawa konkurencyjności europejskiej branży transportu lotniczego.
Słowa kluczowe
Zanieczyszczenie, samolot, lotnictwo, gazy cieplarniane, synergia między materiałami, metody przetwarzania materiałów kompozytowych, SQRTM
