Badania w dziedzinie migracji idą z duchem czasu
Traktat z Amsterdamu, który wszedł w życie w 1999 r., wprowadził nową politykę UE w sprawie imigracji i azylu. Jej założenia zdefiniowano w Tampere. Zaakcentowano potrzebę bardziej efektywnego zarządzania przepływami migracyjnymi na wszystkich etapach. Poza ugruntowanymi miejscami docelowymi imigracji, takimi jak Niemcy, Francja, Austria i Zjednoczone Królestwo, w ostatnich latach do tej grupy dołączyło kilka nowych krajów. Wśród nich znalazło się wiele państw członkowskich UE z regionu Morza Śródziemnego oraz z Europy Wschodniej. W ramach projektu IDEA ("Mediterranean and eastern European countries as new immigration destinations in the European Union"), finansowanego w ramach szóstego programu ramowego (6PR), podjęto się opisania doświadczeń tych nowych państw członkowskich oraz porównania ich z dotychczasowymi miejscami docelowymi. Porównanie miejsc docelowych imigracji w regionie śródziemnomorskim pozwoliło zaobserwować wiele podobnych doświadczeń. Na przykład, w badanym regionie występuje wysoki poziom nielegalnej, nieregularnej lub nieudokumentowanej imigracji i niejednoznaczna postawa państw, jeśli chodzi o kontrolowanie tego zjawiska. Co więcej, narzędzia strategiczne w regionie Morza Śródziemnego to programy nakierowane na uregulowanie statusu nielegalnych migrantów. Badanie to przyniesie korzyści społeczności naukowej, rzucając światło na czynniki kryjące się za przeszłymi i obecnymi tendencjami migracyjnymi. Rzetelne dane naukowe dotyczące sposobu usprawnienia przepływów migracyjnych oraz integracji będą przydatne dla decydentów podczas formułowania bardziej efektywnych polityk w sprawie migracji.
