Modelowanie nowych nanomateriałów wiążących CO2
Złożone nanoporowate polimery zwane zeolitowymi strukturami imidazolowymi (ZIF) wykazują obiecujące właściwości wiązania CO2. Aby materiały te były przydatne w wychwytywaniu gazów cieplarnianych – przede wszystkim CO2 i metanu – konieczne jest przeprowadzenie modelowania i szczegółowej charakterystyki ich właściwości fizykochemicznych. W ramach finansowanego przez UE projektu AMCOS(odnośnik otworzy się w nowym oknie) opracowano i przetestowano oprogramowanie modelujące o takim przeznaczeniu. Zespół badaczy w Indiach dostarczył materiały ZIF do testów, natomiast laboratoria w Lyonie i Lipsku przeprowadziły modelowanie i walidację doświadczalną. Wykorzystano połączenie kilku sprawdzonych narzędzi, aby uzyskać pełny obraz wiązania CO2 z ZIF. Następnie przetestowano doświadczalne wiązanie różnych cząsteczek gazu, aby dokonać walidacji danych z modelowania. Dane z modelowania i doświadczalne w dużej mierze pokrywały się ze sobą, co dowodzi, że modele te są dokładne i przydatne do przyszłych zastosowań. Podejście przyjęte w ramach projektu miało również zastosowanie do wiązania innych gazów, takich jak metan czy wodór, które powszechnie towarzyszą CO2. Modelowanie ZIF to pierwszy krok ku wykorzystaniu tych materiałów do wychwytywania CO2 w warunkach przemysłowych. Modele i metody stworzone w ramach projektu będą bardzo przydatne podczas testowania innych nowych materiałów w przyszłości.
