Rozwikływanie tajemnic poznania
Gdy zapodzieją nam się klucze lub szukamy konkretnej restauracji, często jest nam trudno odtworzyć własne działania i przypomnieć sobie lokalizację przedmiotu lub miejsca. Finansowany ze środków UE projekt MULTISENSORYSPACE ("Multisensory integration in the cognitive representation of space") badał funkcję pamięci w lokalizowaniu przedmiotów i miejsc. W ramach projektu przeprowadzono eksperymenty w celu oceny sposobu, w jaki ludzie kodują i odtwarzają położenie oraz tożsamość obiektów wizualnych, słuchowych i dotykowych. Na początku projekt MULTISENSORYSPACE zbadał, czy lokalizacja słuchowa jest niezależna od rozpoznawania słuchowego. Odkryto intrygujące powiązanie między tymi dwoma aspektami dochodząc do wniosku, że cechy związane z tożsamością dźwięków są przetwarzane automatycznie, nawet jeżeli nie wymaga tego samo zadanie. Zespół projektu zauważył również, że informacje dotyczące lokalizacji dźwiękowej mogą być odfiltrowywane z reprezentacji pamięciowej, jeżeli nie są one istotne. Następnie zespół zbadał związek zachodzący między dotykiem i lokalizacją, przyjmując metody wykorzystywane wcześniej w kontekstach wzrokowych i słuchowych. Pokazał on, jak ludzka pamięć działa w kojarzeniu tego "co" i "gdzie" z fakturą. Kolejna część projektu poświęcona była przetwarzaniu sygnałów wzrokowych i słuchowych podczas nawigacji przestrzennej, tzn. znajdywaniu drogi, poprzez testy wykorzystujące wizualne, interaktywne labirynty 3D. Co ciekawe zespół odkrył, że pomimo przydatności informacji słuchowych dla nawigacji w środowisku wirtualnym, dodanie informacji wizualnych nie wpływa na poprawę wydajności. W końcu zespół przeprowadził eksperymenty analizujące zapis przestrzeni i czasu w pamięci słuchowej i wzrokowej. Informacje o tym gdzie i kiedy zdarzenie miało miejsce wydają się być naturalnie powiązane, ale tylko kilka badań było poświęconych temu powiązaniu. Projekt badał, czy położenie przedmiotów i ich porządek czasowy są kodowane łącznie, czy niezależnie od siebie. Eksperymenty te mogą okazać się bardzo przydatne w projektowaniu lepszych narzędzi do nawigacji przestrzennej dla osób niewidomych, jak również do rozwoju strategii i diagnozowania dla potrzeb rehabilitacji neuropsychologicznej. Są one również przydatne w badaniu rzeczywistych i wirtualnych środowisk przestrzennych odwołujących się do wielu zmysłów. Badanie to może również rzucić nowe światło na teoretyczną debatę poświęconą reprezentacji przestrzeni poznawczej.
