Związek między rozkładaniem skrobi w nocy, a odpornością roślin pustynnych na suszę
Fotosynteza CAM (CAM) to rodzaj adaptacji wykryty u pewnych roślin pustynnych, umożliwiający im pobieranie CO2 w nocy, aby uniknąć utraty wody w drodze transpiracji. W ramach regulacji CAM zidentyfikowano dwa ważne procesy: dostępność skrobi i wewnętrzny zegar rośliny. Projekt CAMSTAR ("Temporal regulation of starch degradation in CAM plants") sfinansowano ze środków UE w celu zbadania unikalnych szlaków i procesów molekularnych kontrolujących CAM. Projekt skoncentrował się na genetyce modelowej rośliny CAM – Kalanchoe fedtschenkoi. Zbadano szereg enzymów odgrywających ważną rolę w procesie rozkładu skrobi poprzez sztuczną modyfikację genów odpowiedzialnych za ich kodowanie. Badania wykazały, że rośliny CAM preferowały inną metodę rozkładu skrobi niż rośliny niekorzystające z fotosyntezy CAM. Badania genów wewnętrznego zegara K. fedtschenkoi ujawniły, że funkcjonujący zegar jest kluczowym mechanizmem kontroli dla nocnego rozkładu skrobi. Rośliny cechujące się brakiem pewnych genów zegara nie były zdolne do dostosowania stopnia rozkładu skrobi w odpowiedzi na zmiany długości okresu ciemności. Tym samym zespół projektu CAMSTAR dostarczył bardziej dogłębnych informacji o metodach radzenia sobie z suszą przez te rośliny. Zrozumienie mechanizmów wykorzystywanych przez rośliny do uniknięcia niedostatków wody stanowi ważny krok w kierunku opracowania upraw odpornych na suszę.
