Rola powierzchni oceanu w zmianie klimatu
W projekcie AIRSEA ("Air-sea fluxes of climatically relevant gases in the marine atmospheric boundary layer") zbadano atmosferę i ocean jako system sprzężony. Celem było określenie procesów, które kontrolują powietrzno-morskie strumienie GHG, a zwłaszcza dwutlenku węgla (CO2). Członkowie projektu AIRSEA dokonali pomiarów turbulencji oceanicznej pod powierzchnią styku powietrza i morza, a także zmierzyli strumienie CO2 ponad nią. Opracowany niedawno analizator śladowych ilości gazu (TGA) został wykorzystany do porównania siły strumieni w regionach przybrzeżnych z danymi uzyskanymi na otwartym oceanie. Sama prędkość wiatru nie może należycie opisać wymian, jakie następują pomiędzy powietrzem a morzem. Dlatego konsorcjum wykorzystało urządzenie do ultradźwiękowego pomiaru odległości instalowanego na pokładach statków badawczych w celu przeprowadzenia pomiarów w terenie na obszarze Atlantyku Północnego pod kątem strumienia kowariancja wirów ciepła i gazu. Profiler interakcji powietrzno-morskich (ASIP) wyposażono w wysokorozdzielcze czujniki do pomiaru temperatury, zasolenia, światła, tlenu i turbulencji oraz do badania mikrostruktury górnej oceanu. Pomiary skorelowano ze skutkami atmosferycznymi, takimi jak transfer wiatrowy i gazowy, które z kolei powiązano z aspektami fizycznymi górnej warstwy oceanu. Do pomiaru oceanicznych fal powierzchniowych wykorzystano wysokościomierz ultradźwiękowy umieszczony na dziobie statku i zespół ruchu inercjalnego. Wyniki badania AIRSEA dotyczące procesów rządzących wymianą powietrzno morską pokazują, że turbulencja na powierzchni oceanu mogą być skutecznie modelowane. Rezultaty projektu zoptymalizują rozwój modeli komputerowych i zwiększą naszą wiedzę na temat roli oceanów w absorpcji GHG.
