Internetowe kafejki naukowe
Finansowany ze środków UE projekt SCICAFE ("The science cafes network") utworzył sieć internetowych kafejek naukowych w różnych miastach w Europie i poza nią. Przyjęły one formę zaawansowanych pokoi czatu do dyskusji o nauce. Projekt był realizowany od 2009 do 2012 r., angażując konsorcjum 12 różnych partnerów z ośmiu krajów UE. Działania projektu dotyczyły koordynacji kontaktów między poszczególnymi kafejkami naukowymi i osobami komunikującymi informacje naukowe. W założeniu miało to wspomagać ewolucję kafejek internetowych poprzez promowanie współpracy i wymiany informacji o doświadczeniach i najlepszych praktykach. Projekt SCICAFE odnotował łącznie 12 wyników powiązanych z siedmioma przyjętymi celami. Dzięki zrozumieniu mechanizmów działania kafejek naukowych w Europie udało się sformułować zestaw najlepszych praktyk i opracować praktyczny poradnik dotyczący tworzenia nowych kafejek. W ramach projektu opracowano też innowacyjne scenariusze dotyczące organizowania różnych typów kafejek naukowych. Partnerzy projektu przeprowadzili 40 warsztatów weryfikacyjnych w dziewięciu krajach. Dodatkowo zorganizowano 23 warsztaty szkoleniowe w sześciu krajach europejskich i dwóch afrykańskich, dwukrotnie przekraczając pierwotny cel. W ramach tego działania projekt SCICAFE przybliżył organizatorom kafejek naukowych narzędzia teleinformatyczne umożliwiające funkcjonowanie takich punktów. Znalazła się wśród nich wersja portalowa narzędzi 3D do symulacji środowiska fizycznej kafejki, wykorzystująca narzędzia międzymedialne łączące środowisko internetowe Second Life z rzeczywistością. Inne narzędzia umożliwiły wprowadzenie takich ulepszeń, jak możliwość przesyłania większych plików wideo oraz obsługa wiadomości e-mail i SMS. Projekt SCICAFE rozszerzył listę kafejek prowadzonych w Afryce, Europie Wschodniej i Stanach Zjednoczonych. Łącznie projekt objął 93 kafejki młodzieżowe, których utworzenie należy wyróżnić jako osiągnięcie ważne i niełatwe ze względu na początkową niechęć szkół do proponowanej koncepcji. W zakresie upowszechniania projekt opracował liczne materiały, w tym 70 plakatów, 1000 ulotek, dwa biuletyny i 50 egzemplarzy wytycznych tworzenia nowych kafejek naukowych. Prowadzone działania zaowocowały też sześcioma konferencjami/warsztatami i 10 publikacjami, z których najważniejsza była książka elektroniczna "Sipping Science with a Science Cafe". Książka stanowi podsumowanie spuścizny projektu wraz z informacjami o znaczeniu kulturowym i będzie nieocenionym zasobem dla wszystkich osób tworzących w przyszłości nowe kafejki naukowe.