Koordynacja badań astrofizycznych
W punkcie krzyżowania się różnych dyscyplin, w tym fizyki cząstek i kosmologii, fizyka astrocząstek to dziedzina, w ramach której badana jest struktura wszechświata w jego najmniejszej i największej skali. W ostatnich latach, postępy technologiczne doprowadziły do dużych przełomów w tej dziedzinie. Jednym z przykładów są wysokoenergetyczne teleskopy promieni gamma. Umożliwiają one obserwacje przy bardzo wysokoenergetycznym promieniowaniu kosmicznym i pomagają w prowadzeniu bezpośrednich eksperymentów w zakresie poszukiwania ciemnej materii. Nieustające postępy w zakresie teleskopów neutrinowych i detektorów fal grawitacyjnych doprowadzą do dalszych odkryć. Zaledwie kilka lat temu niewielkie krajowe zespoły naukowców przystępowały do prowadzenia pionierskich prac w tej dziedzinie. Jednak obecne postępy wymagają zaangażowania zespołów naukowych specjalizujących się w różnych dyscyplinach. Ponadto, konieczne jest tworzenie platform, których rozmiary, złożoność i koszty wymagają nakładów rzędu dziesiątek lub setek milionów euro — co stanowi poziom inwestycji wymagający współpracy międzynarodowej. W ramach finansowanego przez UE projektu ASPERA-2 ("Deepening and broadening of astroparticle physics European coordination") zainicjowano współpracę między europejskimi krajami w tej dziedzinie. Wykorzystano także wcześniejsze dokonania projektu ASPERA, dzięki którym fizyka astrocząstek stała się dziedziną przynależącą do europejskiej przestrzeni badawczej (EPB). Projekt ASPERA-2 z powodzeniem umocnił współpracę, włączając 24 krajowe agencje z 17 krajów, co przekłada się na blisko 2,5 tys. badaczy i 50 laboratoriów. Bliższa współpraca umożliwia im połączenie zasobów i tworzenie bardziej ambitnych inicjatyw. Projekt skupił się także na zastosowaniu badań w dziedzinie fizyki astrocząstek do nauk o środowisku i na zwiększeniu zaangażowania partnerów z branży przemysłowej, umożliwiając szereg potencjalnych praktycznych zastosowań. Europa jest wiodącym graczem w dziedzinie fizyki astrocząstek od momentu powstania tej dyscypliny, a projekt ASPERA-2 przyczynił się do utrzymania i umocnienia tej pozycji.
