Porównanie metod kontroli napraw
Naprawianie defektów za pomocą naklejanych kompozytowych nakładek jest pod wieloma względami lepszym rozwiązaniem w porównaniu z nakładkami mocowanymi mechaniczne, są one jednak bardzo czułe na zmiany parametrów procesowych. Takie subtelne zmiany warunków mogą być przyczyną niepoprawnie przeprowadzonych napraw, co ma negatywny wpływ na bezpieczeństwo i zwraca uwagę na potrzebę skutecznych procedur badań nieniszczących (NDT). Unijni naukowcy biorący udział w projekcie COMPARE ("Comparative evaluation of NDT techniques for high-quality bonded composite repairs") przebadali różne technologie. Porównano konwencjonalne metody ultradźwiękowe (zarówno automatyczne konwencjonalne metody zanurzeniowe (ACU), jak i metody ręczne (MCU)), metody ultradźwiękowe piezoelektryczne (PZ UT), metody laserowe typu shearography (LS) oraz metody ultradźwięków laserowych (LUT). Wszystkie te metody wykryły wady w zadowalający sposób. Różnice między nimi w innych obszarach, takich jak rozdzielczość, szybkość i czułość, mogą wskazać, do jakich określonych celów można je stosować w zależności od potrzeb. Na przykład metody LUT i ACU wykazały najwyższą rozdzielczość i były w stanie wykrywać wady o dowolnych wymiarach, nie spełniające norm bezpieczeństwa przemysłu lotniczego. Metoda LUT zapewniała najwyższą rozdzielczość, ponadto jest to metoda bezkontaktowa i nieinwazyjna w przeciwieństwie do metody ACU. Metoda LUT wymaga jednak stosowania najostrzejszych środków bezpieczeństwa, w tym środków ochrony oczu i specjalnego ekranowania w strefie inspekcji. Ponadto jest wymagany najwyższy poziom kwalifikacji operatorów, podobnie jak w przypadku metod LS. Obie metody ACU i MCU były w stanie wykazać zaawansowane funkcje. Prędkości badania były wyższe dla metod LS, lecz wśród badanych systemów ich rozdzielczość była najniższa . Mimo to z danych LUT można było uzyskać szczegółowe informacje poprzez przetwarzanie i analizę sygnałów. Sugeruje to, że metoda LS może być stosowana jako wstępny system wykrywania, a następnie w przypadku wykrycia wady można stosować metody LUT lub ACU. Zapewnienie niezawodności klejonych nakładek kompozytowych będzie sprzyjać ich szerszemu stosowaniu i zwiększeniu bezpieczeństwu lotów przy jednoczesnym zmniejszeniu kosztów serwisowych i eksploatacyjnych. Projekt COMPARE dostarczył cennych informacji o wadach i zaletach różnych technologii badań nieniszczących do celów weryfikacji klejonych kompozytowych nakładek naprawczych. Większe bezpieczeństwo przy niższych kosztach z pewnością wywrze pozytywny wpływ na konkurencyjność przemysłu lotniczego państw UE.
