Wyroby metalowe z epoki brązu: ogniwo między bronią a społeczeństwem
W późniejszej części epoki brązu nastąpiły poważne zmiany, zwłaszcza względem organizacji społecznej, metali i broni. Zespół projektu METAL WEAPONS CHANGE próbował zbadać oddziaływanie praktyk militarnych na technologię, politykę i sieci komunikacji. W tym okresie historycznym systemy osadnictwa ulegały przemodelowaniu w wyniku ekspansji zjawiska pól popielnicowych (stosownie do obszaru geograficznego zainteresowania). Zjawisko to, które odnosi się do pewnej określonej kultury tego okresu, swoją nazwę wzięło od zwyczaju kremowania ciał zmarłych i umieszczania ich prochów w urnach (popielnicach) zakopywanych na polach. Owe zmiany w systemie osadnictwa zapisały się wskutek drastycznego wzrostu widoczności broni z brązu. Zespół projektu uwzględnił tematykę wyrobów metalowych, od dawna wykorzystywanych do mapowania ruchów ludności, dalekosiężnych kontaktów i relacji międzyregionalnych, do zbadania transformacyjnej roli interakcji w określonym regionie. Aby stworzyć odwołania do każdego z kroków w łańcuchu działań, łącznie z pozyskiwaniem, produkcją, zużyciem i depozycją metalu, naukowcy odwiedzili 25 muzeów w 9 krajach. Przeprowadzili 300 analiz rentgeno-fluoroscencyjnych i pobrali 110 próbek metalograficznych i metalurgicznych do dalszej analizy. Wyniki analiz były omawiane w pracach publikowanych w czasopismach branżowych i opracowaniach tematycznych, a także podczas konferencji. Zespół projektu METAL WEAPONS CHANGE opracowuje zbiorową monografię analiz i odkryć. Działania w ramach projektu zainspirowały do zorganizowania w 2013 r. konferencji Sheffield Aegean Round Table w celu zdefiniowania prehistorycznych związków sieciowych między regionem egejskim, Bałkanami i Anatolią. Udało się zdefiniować regionalne cechy charakterystyczne w projektach broni, w oparciu o wybory technologiczne związane ze wzornictwem i składem stopu. Wykazano również, że broń z regionu południowo-adriatyckiego (najpewniej pochodzenia włoskiego) przedostała się na Bałkany, natomiast broń z tego obszaru odkryto później w Grecji i we Włoszech. Odkrycie broni potwierdziło, że wszystkie trzy badane obszary były wzajemnie powiązane poprzez sieć wymiary przedmiotów wojskowych. Podsumowując, wyniki projektu wskazują na szlaki rzeczne Bałkanów jako na ważny element złożonych sieci komunikacji. Sprzęt zbrojeniowy jako taki uznano za najbardziej mobilny rodzaj artefaktu i podkreślono wpływ zmiany klimatu politycznego na charakter interakcji w badanym regionie.
