Śledzenie przemieszczania się burz kosmicznych od Słońca do Ziemi
Koronalne wyrzuty masy to ogromne chmury plazmy i naładowanych cząstek uwalniane w przestrzeń kosmiczną podczas gwałtownych burz słonecznych. Kiedy koronalne wyrzuty masy są skierowane bezpośrednio w Ziemię, powodują zakłócenia pola magnetycznego planety. Te słoneczne erupcje mogą zakłócać działanie naziemnych sieci energetycznych i telekomunikacyjnych, a także wyłączać satelity krążące wokół Ziemi. W ramach projektu "The relationship between white light and in situ observations of coronal mass ejections" (WILISCME)(odnośnik otworzy się w nowym oknie) przeanalizowano nowe obserwacje poczynione dzięki sondom STEREO. Bliźniacze sondy STEREO są w stanie obrazować skierowane w stronę Ziemi koronalne wyrzuty masy w białym świetle w dwóch różnych punktach daleko od planety. Te same erupcje są następnie analizowane przez dodatkowy pojazd kosmiczny bliżej Ziemi. Obserwacje 22 koronalnych wyrzutów masy(odnośnik otworzy się w nowym oknie) doprowadziły do odkrycia, że sposób przemieszczania się wyrzutów masy od Słońca ku Ziemi nie jest zróżnicowany. Wyróżnić można trzy wyraźne fazy: gwałtowne przyspieszenie, po którym następuje szybkie spowolnienie, a następnie stabilizacja prędkości. Badacze w projekcie WILISCME zdołali także określić trójwymiarowy kształt wchodzących ze sobą w kontakt wyrzutów masy. W przeszłości satelity zaobserwowały tysiące koronalnych wyrzutów masy. Jednak zmiany ich kształtu po wejściu w kontakt ze sobą pozostawały nieznane, ponieważ ich obserwacje były prowadzone z jednego punktu. Dzięki projektowi STEREO koronalne wyrzuty masy można śledzić na szerszym obszarze niż jest to możliwe w przypadku jakiegokolwiek innego pojazdu kosmicznego — od Słońca do orbity Ziemi. Sondy STEREO umożliwiają także obrazowanie wyrzutów masy z różnych kątów, zwiększając możliwość oceny ich kierunku i prędkości. Możliwości te wykorzystali naukowcy z projektu WILSCME w celu przewidzenia czasu nadejścia, prędkości i kierunku koronalnego wyrzutu masy. W szczególności niepewność dokładnego przewidzenia czasu uderzenia wyrzutu masy w Ziemię została zredukowana do zaledwie 6 godzin. Dzięki obserwacjom Słońca projekt WILSCME poprawił dokładność prognoz pogody kosmicznej, niezbędnych do rozwoju usług ważnych dla społeczeństwa, takich jak raportowanie aktywności Słońca. Wyniki projektu zostały udostępnione społeczności naukowej w postaci 20 artykułów opublikowanych w recenzowanych periodykach oraz 50 ustnych i plakatowych prezentacjach na międzynarodowych konferencjach.