Dieta paleolityczna wymarłych zwierząt
Większość dowodów na temat diety wymarłych zwierząt pochodzi z badań morfofunkcjonalnych. Klasycznym, podstawowym podejściem byłoby przyjrzenie się rodzajowi i stanowi uzębienia — przykładowo, długie kły wskazują na dietę mięsożercy. Relacje tropiczne w obrębie wymarłych ekosystemów pozostają w dużej mierze niezbadane; istnieje duża luka w wiedzy o dynamice ekosystemów głównych wydarzeń, które na przestrzeni czasu kształtowały biosferę. W ramach projektu "The significance of stable isotopes as dietary indicators in ancient terrestrial ecosystems" (SSIDIATE) badano skład geochemiczny apatytu (izotopów wapnia i magnezu), głównego składnika kości i zębów kręgowców. Dla porównania, naukowcy wyodrębnili i rozdzielili na frakcje zakres form chemicznych — izotopów — magnezu w kościach i zębach dwóch grup ssaków z Republiki Południowej Afryki. Naukowcy biorący udział w projekcie SSIDIATE udoskonalili również protokoły ekstrakcji i analizy dla izotopów wapnia w kościach z lasów równikowych. Szczątki roślin oraz próbki zębów stanowiły źródło izotopów magnezu, wapnia, węgla i tlenu z innego współczesnego ekosystemu w Afryce równikowej. Rezultatem badania jest duża baza danych nowych wartości izotopów dla wapnia, magnezu, tlenu, węgla i strontu, występującego również w kościach i roślinności. W przyszłości zakresy izotopów będzie można porównywać z izotopami w szczątkach wymarłych zwierząt w znaleziskach kopalnych, co umożliwi rekonstrukcję diety dawnych społeczności.
